Hoi, mijn naam is Els Kramer-Fokkens. Ik ben bestuurslid van KNHS Groningen. Ik beheer portefeuilles Recreatiesport en daarnaast ben ik ook Regio Consulent KNHS in de provincie

Groningen. Het is een uitdaging de recreatiesport te promoten en de bestaande activiteiten doorgang te laten vinden. Onze provincie is prachtig en daarom ga ik de aankomende           maanden met paardenliefhebbers op  buitenrit in  provincie Groningen. Graag neem ik jullie mee in mijn ontdekkingstocht naar routes die ook door jou gereden kunnen worden. Wil jij ook dat ik een keer met jou meega op buitenrit stuur mij dan een mail of app! 

Groetjes Els

Email: regioconsulentgroningen@gmail.com 

Mobnr: 06-22865894

Groningen door de oren van:

 

Het is maandag morgen en het weer lijkt een beetje onstabiel. Ik heb afgesproken om 11 uur bij deWillem Lodewijk kazerne te Lauwersoog met Wieneke Hadderingh.

 

 

 Even voorstellen:

Ik ben Wieneke Hadderingh (1970), ik rijd al paard sinds mijn 7e! Sinds mijn 17e geef ik paardrijles. In 1996 heb ik mijn instructeursdiploma 2e fase behaald. Waarna ik in 1997 de 3e en in 2000 de 4e fase allround met goed gevolg heb afgerond.

 Ik woon in Bedum en heb daar een superfijne buitenbak met verlichting waarin je altijd kunt rijden. Ik heb 5 stallen bij huis, een wei, een longeerbak, een stapmolen en crosshindernissen in de wei die regelmatig aangepast worden.

 Ik geef al jaren les. Ik verzorg die lessen bij manege’s, verschillende rijverenigingen, thuis en aan huis. Ik geef lessen in zowel springen als dressuur. Van vroeg in het voorjaar tot in het najaar organiseer ik crosstrainingen.

Ook geef ik les bij MBO opleidingen de opleiding paardenhouderij.).

 Voor de ORUN opleiding van de KNHS ben ik door de KNHS bevoegd om de vooropleiding voor de fase 1 en 2 van het instructeursdiploma te verzorgen.

In de zomer geef ik cross- en springlessen tijdens instructieweken bij de Boerhaarshoeve in Grolloo en bij de KNHS in Ermelo.

 Zelf ben ik ook actief in de wedstrijdsport, zowel in het crossen als springen en dressuur. Ik heb veel successen behaald in het crossen met mijn paarden Niek, Tristen, Zipper en Babe. In de klassen L, M en Z ben ik meerdere malen Noordelijk kampioen geweest. In 2012 zijn Babe en ik als 7e geëindigd in de Eventing Cup, in 2013 als 5e. Dorite heeft inmiddels het stokje overgenomen en niet geheel onverdienstelijk, in 1,5 jaar tijd loopt zij inmiddels van niets naar de klasse Z Eventing.

Met de paarden Niek en Imar ben ik uitgekomen in de klasse Z2-dressuur.

 

Voor deze rit heb ik ook mijn dochter Amber meegevraagd. Amber heeft 2 paarden waarmee ik ook af en toe samen met haar een buitenrit maak. Farvanto is een 10 jarige KWPN ruin en William is jarige Friese hengst In tegenstelling tot Wieneke is Amber echt alleen een

 

dressuuramazone. Amber gaat vaak met de paarden, na de training in de bak, een klein rondje op buitenrit vanuit onze boerderij in Lauwerzijl.

Als we aankomen bij de kazerne zijn we niet het enig paard minnend volk. Er staan meerdere trailer combinaties op de parkeerplaats bij de kazerne. Deze parkeerplaats leent zich prima om te parkeren voor dit soort combinaties.

Amber en ik hebben de paarden al opgezadeld als Wieneke arriveert. Wieneke heeft Dorite mee een 12 jarige KWPN merrie. Dorite is samen met Wieneke Z dressuur, Z springen en 3 sterren eventing (Internationale klasse).  Wieneke geeft aan dat zij wel 2 á 3 keer in de week naar Lauwersoog gaat en dan kan je niet altijd iemand meevragen het lukt haar dan ook prima om zelfstandig Dorite van de trailer te krijgen en klaar te maken voor de rit.

We gaan het ruiterpad rijden dat in het oefenterrein van defensie ligt.                                                               Er zijn veel militairen op de been en wie weet komen we nog met hun oog tot oog te staan in het terrein.

Vanaf de parkeerplaats geeft het eerste ruiterpad bordje ons de aanwijzing rechtsaf te moeten gaan. Wieneke zegt dat het officiële pad langs het hekwerk van de kazerne gaat maar door de overhangende takken kunnen we beter links langs de bosjes dan rechts via het hekwerk. Het gras is vrij hoog waar we langs moeten en dat geeft niet veel zicht op molshopen of kuilen in de bodem. In stap vervolgen we ons weg en kijken goed uit.  We naderen een viaduct waar we onderdoor moeten om op het terrein te komen. Dit is ook de plek waar de militairen met hun materieel het gebied in gaan.

We rijden een breed zandpad op waar we met gemak met z’n drieën naast elkaar kunnen rijden. Na een kilometer staan er een paar bordjes die verschillende kanten aangeven. Wieneke kent de route uit haar hoofd en geeft aan dat we linksaf moeten gaan. Op het moment dat we links af slaan horen we een auto ons van achteren naderen. Het is een militair terreinwagen en de bestuurder wil graag even een praatje met ons maken. Welke rang deze man heeft weten we niet maar hij is terreinopzichter. Hij geeft aan dat het druk is op het terrein met militaire oefeningen. De militairen verplaatsen zich te voet, met tanks en terreinwagens.

 

De kans dat wij ze tegenkomen is erg groot en de man vraagt of onze paarden ook schrikkerig zijn. Het antwoord van onze kant op die vraag is dat we denken dat onze paarden wel wat kunnen hebben maar ja ze staan niet dagelijks oog in oog met een tank. De man geeft ook aan dat wij te gast zijn in het gebied en dat de militairen geen rekening met ons hoeven te houden en dat wij dus alert dienen te
zijn als de militairen ons willen passeren. Ik geef aan dat ik vanuit de KNHS op pad ben en dat de bordjes verwarring geven gelijk aan het begin van de route. De man geeft dit toe en dat ze ermee bezig zijn om nieuwe duidelijke bordjes te gaan plaatsen en daarmee zorgen dat de route duidelijk te volgen is. Hij geeft ons nog  een plattegrondje met daarop de route die klopt.

De ontmoeting vraagt om een fotomomentje echter wil de man niet herkenbaar op de foto. Wij in tegen willen wel graag een foto met ons drieën en dat vindt hij geen probleem om die te maken.

 

We vervolgen de ruiterroute en het brede zandpad nodigt uit voor een drafje. Helaas komt er wel wat regen uit de lucht vallen maar het gebied is ook met een spat regen prachtig. Er zijn water partijen waar watervogels vertoeven. De open vlaktes  die weer afgewisseld worden met bosrijk gebied geeft een gevarieerde route hier op het terrein. We zijn blij dat Wieneke mee is want bij de volgende splitsing staat er helemaal niks aangegeven. Wieneke roept al dat we naar rechts gaan. We gaan van draf naar galop. Wieneke geeft aan dat we 29 km per uur gaan. De paarden hebben de oortjes mooi naar voren en je ziet ze genieten. Langs het zandpad staan autowrakken bedoeld voor oefeningen van defensie.  Bij een open vlakte waar we langs komen liggen er bulten waar we overheen draven met de paarden en dat is goed voor de achterhand van het paard. Wieneke geeft aan dat we wel goed moeten uitkijken omdat er vossenholen en konijnenholen kunnen zitten. Het gras is te hoog maar als ervaren eventing amazone kan Wieneke de grond goed lezen. Wieneke geeft aan dat het ook een verantwoording van jezelf is om je paard heel te houden en dat je dus goed voor je moet kijken hoe de bodem is.

Bij de volgende splitsing staat wel weer een bordje en moeten we naar rechts. Aan het eind van het zandpad zien we tanks staan. We gaan van galop naar de draf en vervolgens in stap als we de tanks naderen. De tanks staan stil en de militairen staan erbij en lijken een overleg te hebben. We groeten vriendelijk en vervolgen het pad verder.

Wieneke wil weten of wij het water in willen. Amber geeft aan dat ze wel wil maar dat Farvanto een hekel heeft aan natte voeten. William gaat zeker het water in als er een ander paard hem voorgaat. Aangezien hier de route ook niet goed staat aangegeven wijken we af van de route omdat Wieneke wel een plek weet waar je door het water heen kan. Dit is een plek waar de tanks ook doorheen gaan. Nu hopen dat er geen tanks aan het zwemmen zijn zodat wij met de paarden er gebruik van kunnen maken. Op de plek aangekomen is het stil en gaat Wieneke voorop en volg ik haar met William. Het water is zo’n 60 cm diep en dat is een mooie diepte. In de eventing wedstrijd is het water maximaal 30 cm diep.  Farvanto gaat het risico van natte voeten niet nemen en geeft Amber de gelegenheid om een foto te maken terwijl hij ziet hoe stoer zijn paarden vriendjes wel door het water heen gaan.

 

 

 

Na het pootje baden gaan we verder over het zandpad. Wieneke wil een galoptraining gaan doen waarbij ze ongeveer 10 minuten bij ons weggaat. Ze is een professional en kent haar paard goed en met gebruik van apparatuur doet zij die training. Wij geven haar die gelegenheid en ze galoppeert bij ons vandaan. Voor ze wegging heeft ze gezegd waar we langs moesten om haar later weer te treffen om de ruiterroute gezamenlijk te vervolgen.

Was het nu de tweede of derde splitsing waar we rechts moesten houden. Amber en ik hebben beide wat anders gehoord. We staan wat vertwijfeld om ons heen te kijken als daar de terreinopzichter komt aanrijden. De man stapt uit en vraagt of wij verdwaald zijn. We bevinden ons op een plek wat niet de officiële ruiterroute is. Ik verontschuldig ons en geef aan dat Wieneke het plattegrondje in haar jaszak heeft, die we eerder van hem hebben ontvangen. Aangezien de bordjes niet allemaal goed staan en sommige bordjes ontbreken in de route neemt hij ons niks kwalijk en geeft duidelijk aan waar we heen moeten.

Links een openvlakte en rechts bos, op het brede zandpad nemen we in draf een flauwe bocht naar rechts en daar komt Wieneke ons ook al tegemoet. We vervolgen gezamenlijk in stap het zandpad waar we langs het oefendorp komen.

Het oefendorp Marnehuizen is het grootste oefendorp van Europa. Het dorp is gebouwd als bezuiniging om ervoor te zorgen dat Nederlandse militairen niet langer naar Duitsland of Engeland hoeven om te trainen. Het dorp maakt realistische training in stadsoorlog mogelijk en de militaire naam is dan ook ‘Urban Training Centre’. Het oefendorp wordt ook door de brandweer, politie, Mobiele Eenheid en door buitenlandse strijdkrachten en anti-terreureenheden (zoals de DSI en de FBI) gehuurd voor oefeningen, al dan niet in samenwerking met de Nederlandse defensie.

We lijken nu wel in een scene van Warhorse terecht te zijn gekomen. Het geluid van oorlog horen we vlakbij. Het mitrailleur geluid gaat in één stuk door. De paarden stappen rustig door en kijken er totaal niet van op. Toch bijzonder dat de paarden volledig ontspannen zijn.

Na het oefen dorp gaan we rechtsaf over een houten brug. Sterk genoeg voor tanks dus onze paarden kunnen er gerust over. Na de brug gaan we linksaf en zitten we als het goed is weer op de officiële ruiterroute.

We zien aan onze linkerkant een stuk of 30 militairen die aan het lunchen zijn. Ik stuur William er heen voor een snackje. We krijgen koffie en thee aangeboden en slaan dit niet af. Het is goed om met de gebruikers van dit terrein kennis te maken. De paarden krijgen een plakje brood. De militairen vragen veel over de paarden. Zo stoer de mannen eruit zien als een paard opeens een onverwachte beweging maakt deinzen de mannen achteruit wat een komisch tafereel oplevert.

Na deze leuke onderbreking van de rit vervolgen we onze buitenrit weer verder

en  arriveren na een klein kwartier weer bij de trailers.

 

 

 

 

 

 

 

We hebben genoten van deze buitenrit ondanks een kleine regenbui. De wind was redelijk aanwezig waardoor we weer opgedroogd de rit konden beëindigen.

De nadelen van deze ruiterroute is dat de bewegwijzering niet altijd klopt en is het raadzaam om een plattegrond mee te nemen waar de route opstaat.  Tijdens oefeningen kun je oog in oog komen te staan met een tank of ander militairvoertuig. Er is geen toegang voor menwagens. Let wel er worden 2x per jaar tochten georganiseerd waarbij je wel aangespannen kunt deelnemen. Deze tochten zijn in het voorjaar en najaar en worden georganiseerd door Stichting Paarden Sport Commissie De Marne. De gegevens zijn te vinden op www.paardensportdemarne.nl  Mocht de najaarstocht 2020 wel doorgaan dan staat dit gepland op 3 oktober en inschrijven start dan op 3 september.

De voordelen is dat de zandpaden extra breed zijn en je genoeg ruimte hebt. Je er op de meeste dagen niemand tegen komt en je je alleen waant in dit prachtige gebied. Als er oefeningen zijn geeft dit extra smeu aan de rit en is dus ook een voordeel.  Je er reeën, vossen en konijnen kunt tegen komen naast de vele watervogels. De parkeergelegenheid er goed is en waar je gerust je trailer kunt parkeren.

 

Mocht jezelf het spannend vinden om op buitenrit te gaan, wil je meer weten over eventing of andere paarden dingen dan kan Wieneke je daarbij helpen. Neem een een kijkje op haar site www.wienekehadderingh.nl voor meer info.

Binnenkort ga ik mee op de menwagen van Gini Oosterhof. Zij laat mij een deel van het Westerkwartier zien.

 

Tot de volgende keer.

Groetjes Els Kramer

Portefeuillehouder Recreatiesport en                                                      Regio Consulent KNHS Groningen