Manege de Drie Sporen organiseert op Koningsdag een leuke buitenrit. wil je meer info klik op de Flyer hieronder.

Hoi, mijn naam is Els Kramer-Fokkens. Ik ben bestuurslid van KNHS Groningen. Ik beheer de portefeuille Recreatiesport en daarnaast ben ik ook Regio Consulent KNHS in de provincie Groningen. Het is een uitdaging de recreatiesport te promoten en de bestaande activiteiten doorgang te laten vinden. Onze provincie is prachtig en daarom ga ik  met paardenliefhebbers op buitenrit in de provincie Groningen. Graag neem ik jullie mee in mijn ontdekkingstocht naar routes die ook door jou gereden kunnen worden. Wil jij ook dat ik een keer met jou meega op buitenrit stuur mij dan een mail of app!

Groetjes Els

Email: regioconsulentgroningen@gmail.com

Mobnr: 06-22865894

Groningen tussen de oren van……..

Mijn 10^de rit voor het project Groningen tussen de oren van. Dit keer vanuit de FNRS manege de Bongerd te Glimmen.

FNRS staat voor De Federatie van Nederlandse Ruitersportcentra. Opgericht in 1930 en sindsdien partner van honderden hippisch ondernemers. Van manegehouders tot pensionstaleigenaren. Groot en klein, door het hele land. De FNRS is een branchevereniging. Ze vertegenwoordigen ruim 400 paardenbedrijven in heel Nederland. Alle hippische bedrijven kunnen zich aansluiten, mits ze voldoen aan hun normen op het gebied van kwaliteit, veiligheid en dierenwelzijn. Zo houden ze de kwaliteit van de hippische sector hoog.

Sinds 2016 hebben FNRS en KNHS de samenwerking geïntensiveerd om paardrijden nog leuker te maken voor iedereen. Al een aantal jaren komen de FNRS maneges tijdens de outdoor kampioenschappen in het Stadspark te Groningen om mee te doen met de rubriek Team rijden op muziek. Een feestje voor de deelnemers en het publiek.

Ik kom bij de manege aan. De regels, looproutes en desinfectie materiaal staan bij de ingang duidelijk aangegeven. Mondkapje op bij het betreden van de kantine. Gastvrij word ik ontvangen door Karin en Danielle. We kennen elkaar nu 2 jaar door de functie die ik heb binnen het bestuur van het KNHS regio Groningen.  Danielle neemt mij mee naar de stal waar Ninouschka Take is, zij gaat met mij op buitenrit.

Ninouschka werkt al 20 jaar bij de Bongerd. Naast het lesgeven verzorgt zij ook de begeleiding bij buitenritten en trektochten. Ik ben in goede handen.

We zadelen Elsa en Vita om vervolgens in de binnenbak op te stappen. Eenmaal te paard mag het mondkapje af. We gaan in stap aan onze rit beginnen.

Vanaf het terrein van de manege gaan we linksaf om vervolgens na een paar honderd meter de Rijksstraatweg over te steken. Ninouschka heeft een geel hesje aan waardoor ze goed zichtbaar is voor de andere weggebruikers. Ze steekt haar hand op om duidelijk te maken dat de bestuurders van de auto ons even de ruimte moeten bieden om veilig over te steken. Nadat we zijn overgestoken groet ze de bestuurders.

We gaan links de A-weg op. Hier staat het eerste ruiterpad bordje. Ninouschka geeft aan dat we twee opties hebben. Een route met recht toe recht aan paden of een route met meer afwisselende paden. Gelijk zegt ze erbij dat we ook een combinatie kunnen gaan doen. Aangezien ik het gebied niet ken wil ik graag van beide routes de sfeer proeven.            We volgen het ruiterpad. Er zijn weilandjes met paarden erin. Aan de linkerkant zit de boomkwekerij Noordplant. We gaan rechts af langs de jonge bomen van de kwekerij. Het pad wordt gedoogd door de eigenaar. Een deel van de mest van de manege gaat naar de boomkwekerij en zo helpen ze elkaar.

We komen uit op de Meentweg en gaan hier linksaf. Naast de weg vervolgen wij in de berm onze rit. Elk jaargetijde heeft zo zijn charmes. De geuren en kleuren van de natuur zijn prachtig. We nemen de derde afslag rechts dit is de Oosterbroekweg. Een lang zandpad wat uitnodigt voor een drafje en galopje. Aan weerskanten mooie oude bomen die het pad omsluiten.

Ninouschka vindt het misschien wat saai maar ik geniet met volle teugen. Er loopt in de verte een wandelaar met zijn hond. Zodra we in de buurt komen gaan we terug in stap om elkaar veilig te passeren. Bij de splitsing gaan we linksaf de Kooiweg op. Er zijn zandpaden waaraan mensen wonen, de bewoners willen niet dat het pad stuk gereden wordt door paarden hoeven, zegt Ninouschka.  We houden hier dan ook rekening mee en blijven netjes aan de zijkant rijden.

Aan het eind van de Kooiweg gaan we rechts de Lutsborgsweg op. Aan het eind moeten we de Rijksstraatweg weer oversteken en dit gaat net als de eerste keer. Ninouska steekt haar arm in de lucht ten teken dat we willen oversteken. Als we veilig aan de overkant zijn groeten we de wachtende bestuurders in hun auto.

Aan de overkant gaan we links en vervolgens gelijk weer rechts de Hoge Hereweg op.

 Hier staat duidelijk het welbekende blauwe ruiterpad bord. Dit pad is dan wel recht toe recht aan maar bied wel uitstekende mogelijkheden om trainingen te doen met je paard als daar behoefte aan is. Het pad geeft je overzicht zodat je niet opeens voor verrassingen komt te staan.

Wij draven en galopperen en we voelen ons vrij en één met de natuur. Het eind van het pad is een stuk waar weer huizen aan staan. Een bewoner is druk met een bezem in de weer om de afgevallen bladeren op te ruimen. Een vrouw laat haar hond uit en scholieren fietsen langs deze route naar huis. Boven ons vliegt een vliegtuig. Je merkt dat de paarden het gewend zijn. Uiteindelijk komen we aan bij een spoorweg overgang. Het signaal dat er een trein aan komt is overduidelijk en op gepaste afstand wachten we op de spoorwegbomen dat ze open gaan

De trein naar centraal station Groningen raast voorbij.

We rijden nog een stukje door om vervolgens linksaf het ruiterpad weer op te gaan. We komen nu in het natuurgebied Appelbergen. Dit deel van de route is gevarieerder en ik laat mij verrassen. De paden zijn hier smaller en de geur van de herfst verwelkomt ons. Een boom hangt over het pad en we moeten ons hoofd bukken.

Op den duur hebben we aan onze linkerkant een open veld. Volgens Ninouschka geeft elk seizoen een ander beeld maar zegt ze de open vlakte geeft elke week een ander plaatje. Ze geniet met volle teugen ook al is dit bekend terrein voor haar. Haar enthousiasme is aanstekelijk.

 Dit is ook Groningen en daar mogen we trots op zijn.

Als we het pad volgen wordt het wat heuvelachtig en gaan we in draf wat gymnastiek oefeningen doen. De paarden genieten en wij daarom des te meer.

We komen nu aan op het favoriete plekje van Ninouschka. Vanuit hier gaan we rechtsaf.

Verdwalen doe je hier niet want midden in het bos staat de richting aangegeven naar Pieterburen, St. Pietersberg en Appelbergen.

Vervolg je het pad dan kom je bij Paviljoen Appelbergen. Robert Boverhof is eigenaar. De horeca is dicht maar hij verkoopt buiten koffie/thee coronaproof. In de weekenden is ook afhaal beschikbaar. Op hun site staan de mogelijkheden. In de buurt van het paviljoen is ook een parkeergelegenheid

We rijden verder en komen een mede recreant tegen. Carolien rijdt op een IJslander haar hondje loopt los met haar mee. Ze nodigt mij uit om een keer te komen kijken bij het paddock paradise waar haar Ijslander staat. Ga dat zeker een keer doen om daar meer van te zien en horen. Als we verder rijden komen we langs de paddock paradise.  Het ziet er mooi uit.

Het pad leidt ons weer langs percelen van de bomenkwekerij. We draven en galopperen weer over het pad mits er geen wandelaars zijn. Het pad komt uiteindelijk uit bij weer een spoorwegovergang bij de Oude Schoolstraat.

We rijden nu het dorp Glimmen in en beginnen aan het eind van deze rit. In stap gaan we door het dorp. De Oude Schoolstraat brengt ons naar de Rijksstraatweg. Hier gaan we links en komen op het waarschijnlijke enige betonnen ruiterpad in Nederland. Het ruiterpad stopt en gaan rijden op het fietspad richting de manege. Het verkeer
rijdt ons voorbij maar de paarden zijn super braaf. Wat waardevol dat je zulke paarden op je bedrijf hebt

De super mooie rit zit er weer op. Ik heb genoten en wederom mij verbaast wat Groningen ons als recreatie ruiters te bieden heeft. Grote dank aan Ninouschka Take voor het begeleiden van deze rit en Karin Bloem voor het beschikbaar stellen van Elsa.

Heb jezelf geen paard tot je beschikking dan is de manege de Bongerd echt een aanrader om via hun op buitenrit te gaan.

Voor meer informatie kijk op hun site www.manegedebongerd.nl

Wil je luisteren naar de podcast, druk op onderstaande link!

https://soundcloud.app.goo.gl/YwK7

Klik hieronder op de link, voor de negende editie Door de oren van Ellen Hinrichs

Onstwedde

Hoi, mijn naam is Els Kramer-Fokkens. Ik ben bestuurslid van KNHS Groningen. Ik beheer de portefeuille Recreatiesport en daarnaast ben ik ook Regio Consulent KNHS in de provincie Groningen. Het is een uitdaging de recreatiesport te promoten en de bestaande activiteiten doorgang te laten vinden. Onze provincie is prachtig en daarom ga ik de            aankomende maanden met paardenliefhebbers           op buitenrit in provincie Groningen. Graag neem ik jullie mee in mijn ontdekkingstocht naar routes die ook door jou gereden kunnen worden. Wil jij ook dat ik een keer met jou meega op buitenrit stuur mij dan een mail of app!

Groetjes Els

Email: regioconsulentgroningen@gmail.com 

Mobnr: 06-22865894

Groningen door de oren van:

Het is dinsdag 28 juli, een mooie avond voor een buitenrit. Ik ben in Ter Apel
te gast bij Thea van Schaik. Thea en haar man Willem hebben hier een Bed and Breakfast Boerderij genaamd ’t Ossenschot. Op een prachtige locatie in Ter Apel staat hun B&B. Thea fokt met Friese paarden en dat doet ze niet onverdienstelijk. De paarden zijn echter wel pittig en nu ze wat ouder wordt wilde ze graag een rustiger paard voor de menwagen. Ze ging op zoek en kwam uit bij Elvi, een Schwarzwälder Fuchs. De Schwarzwälder Fuchs is een Duits koudbloed paardenras. Het ras komt uit het Zwarte Woud in Zuid-Duitsland en werd vooral gebruikt voor het werk in de landbouw en bij alle mogelijke klussen in het bos in heuvelachtige gebieden. Het is een klein, robuust paard dat geschikt is voor de hooglanden met zijn lange winters.

Thea heeft Elvi als veulen gekocht en opgehaald uit het Zwarte Woud. Ze is nu 3 jaar oud en Xander Tuitjer heeft haar beleerd voor de wagen. Xander is meninstructeur en paarden gebitsverzorger.

Thea is een tijdje geleden gevallen en had daardoor een peesblessure. Helaas kon ze toen niet zelf mennen en heeft Xander de training van Elvi overgenomen.

Thea knapt goed op en hopelijk kan ze tijdens de rit de leidsels weer even over pakken van Xander.

We vertrekken en gaan bij de weg Schotslaan rechtsaf.  Na een tijd op deze weg gereden te hebben komen we bij een kruising. We gaan rechtdoor en bij de volgende splitsing gaan we rechts de Ruiten A-Kanaal Noord op. Op de brug een mooi kijkje over het kanaal.  

Halverwege staat er een bordje met de tekst: einde verharding na 150 meter. We gaan dus van de verharde weg naar een onverharde weg. Hier begint de route door het bos.

De rust die je dan tegemoet rijdt is prachtig. De route wijzigt zich vanzelf. Uiteindelijk komen we weer op een verharde weg  genaamd Poortweg.  Hier gaan we linksaf en kijken we over de graan velden uit.

Na een paar honderd meter slaan we rechtsaf om weer op de menroute te komen. Let wel hier is een paal die het bospad afschermt voor autoverkeer. Thea heeft een speciale sleutel waarmee ze deze palen los kan maken. Thea neemt de leidsels over en Xander maakt de paal los.  Nadat we de paal zijn gepasseerd gaat de paal weer terug en rijden we het bosgebied in

Langs het pad staat Gulderoede. Guldenroede is een geslacht van meer dan 100 soorten uit de composietenfamilie. Vrijwel alle soorten hebben gele bloemen. Het geslacht komt van nature voor in Noord-Amerika. Een aantal soorten komt echter ook in Europa en Noord-Afrika voor.

We volgen het bospad. Na enige tijd staat er een bordje met doorwaadbare plaats. We gaan er een kijkje nemen. Elvi is nog niet bekend met de doorwaadbare plaats en dat gaan we dan ook niet uitproberen. Het is verstandig om haar eerst aan de hand mee te nemen hier naar toe. De plek is prachtig en voor paarden die hier wel mee bekend zijn een mooie plek om erdoor heen te gaan. Het water stroomt krachtig langs de grote keien.

Thea draait de aanspanning en we gaan terug naar het bospad om onze weg verder te vervolgen.

Van smalle bospaden naar open ruimtes. Er valt genoeg te zien en te horen in dit gebied. We komen een aantal mountainbikers tegen die ons vriendelijk groeten. Onderweg kruist ons pad een fietspad. Thea roept heel hard dat er een paard aankomt om zo eventuele fietsers te waarschuwen. Er zijn geen fietsers maar had natuurlijk wel gekund.

Aan het eind van het pad gaan we rechtsaf en dan loopt de menroute parallel aan het fietspad. Aan de linkerzijde is een heel oud bos met veel varens. Dit stukje bos nemen we mee het is in een lus gelegen dus uiteindelijk komen we bijna op dezelfde plek er weer uit. Er is een boom omgegaan maar is blijven hangen tegen andere bomen aan dus met een beetje stuurmanskunst komt Thea er langs.

Na het mooie oude bos komen we langs een aardappelveld die in bloei staat. Het is een aangename afwisseling.  Aan het eind van het pad gaan we rechtsaf, we rijden nu op de Ruiten A-Kanaal West. In de verte zien we de Duitse windmolens met hun typerende rode strepen op de wieken. We passeren aan onze rechterkant bomen met wel hele aparte stammen. Dit blijkt een beukenhaag te zijn die nooit gesnoeid is waardoor het zo is ontstaan.

We slaan nu linksaf de sluis over. Het is de Ter Apelersluis.  De sluis, die in 1917 gebouwd werd tijdens de aanleg van het kanaal, wordt beheerd door het waterschap Hunze en Aa’s. De bediening gebeurt door de passerende schippers zelf.

Over de sluis gaan we rechtsaf en rijden langs het kanaal. Op een gegeven moment kunnen we naar links en rijden we in “de achtertuin” van Thea. Hier ook weer menpaden die afgeschermd zijn met palen. Gelukkig hebben wij een sleutel en kunnen we de palen even open en dicht maken.

We komen langs het circuit de Polderputten waar vlakbij een groot parkeergelegenheid is om een auto met trailer te parkeren. We komen nu uit bij de achterkant van het terrein van de B&B van Thea. We gaan achterom over hun eigen terrein terug naar de stal. Het terrein ligt er prachtig bij. Thea haar man Willem is aan het grasmaaien. Zo hebben ze straks weer de wintervoorraad voor de paarden gereed.

We zijn bij stal na een prachtige rit in en rondom Ter Apel. De route is onderdeel van een project Sprong over het Veen. Hier ligt 400 km aan ruiter en menpaden. Er zijn 10 routes in het hele gebied. Helaas zijn deze niet meer online te vinden maar ik heb ze wel digitaal. Mocht je hier willen rijden dan kan ik je één of meerder routes sturen via de mail.

Menners moeten op sommige stukken dus in het bezit zijn van een sleutel om de toegangspalen te kunnen openen. Onder het zadel is het geen probleem om langs de palen te gaan.

Ik kende Ter Apel maar van twee dingen, het asielzoekerscentrum en ik wist dat men er carnaval viert maar dat het zo’n bosrijkgebied was wist ik niet. De paden zijn perfect en zien er keurig uit. Het is zeker de moeite waard om er een keer te gaan rijden.

Thea en Xander bedankt voor deze mooie rit. Elvi is met haar drie jaar super braaf voor de wagen. Wil je meer weten over de B&B ’t Ossenschot kijk dan op www.ossenschot.nl

Wil je meer weten van Xander Tuitjer, als paardentandarts of meninstructeur kijk dan op zijn website www.xander-tuitjer.nl

Binnenkort ga ik mee op de menwagen van de 13 jarige Indy Blokzijl te Wagenborgen.

Groetjes Els Kramer

Groningen door de oren Ter Apel 1