Nieuwsbrief recreatie!
KNHS-Recreatie
Ben je nieuwschierig wat er allemaal op recreatie gebied gebeurd door heel Nederland, klik dan hieronder op de link en lees gezellig mee …
Oranje Boven Rit
Manege de Drie Sporen organiseert op Koningsdag een leuke buitenrit. wil je meer info klik op de Flyer hieronder.
10de editie Groningen tussen de oren van..
Hoi, mijn naam is Els Kramer-Fokkens. Ik ben bestuurslid van KNHS Groningen. Ik beheer de portefeuille Recreatiesport en daarnaast ben ik ook Regio Consulent KNHS in de provincie Groningen. Het is een uitdaging de recreatiesport te promoten en de bestaande activiteiten doorgang te laten vinden. Onze provincie is prachtig en daarom ga ik met paardenliefhebbers op buitenrit in de provincie Groningen. Graag neem ik jullie mee in mijn ontdekkingstocht naar routes die ook door jou gereden kunnen worden. Wil jij ook dat ik een keer met jou meega op buitenrit stuur mij dan een mail of app!
Groetjes Els
Email: regioconsulentgroningen@gmail.com
Mobnr: 06-22865894
Groningen tussen de oren van……..
Mijn 10de rit voor het project Groningen tussen de oren van. Dit keer vanuit de FNRS manege de Bongerd te Glimmen.
FNRS staat voor De Federatie van Nederlandse Ruitersportcentra. Opgericht in 1930 en sindsdien partner van honderden hippisch ondernemers. Van manegehouders tot pensionstaleigenaren. Groot en klein, door het hele land. De FNRS is een branchevereniging. Ze vertegenwoordigen ruim 400 paardenbedrijven in heel Nederland. Alle hippische bedrijven kunnen zich aansluiten, mits ze voldoen aan hun normen op het gebied van kwaliteit, veiligheid en dierenwelzijn. Zo houden ze de kwaliteit van de hippische sector hoog.
Sinds 2016 hebben FNRS en KNHS de samenwerking geïntensiveerd om paardrijden nog leuker te maken voor iedereen. Al een aantal jaren komen de FNRS maneges tijdens de outdoor kampioenschappen in het Stadspark te Groningen om mee te doen met de rubriek Team rijden op muziek. Een feestje voor de deelnemers en het publiek.
Ik kom bij de manege aan. De regels, looproutes en desinfectie materiaal staan bij de ingang duidelijk aangegeven. Mondkapje op bij het betreden van de kantine. Gastvrij word ik ontvangen door Karin en Danielle. We kennen elkaar nu 2 jaar door de functie die ik heb binnen het bestuur van het KNHS regio Groningen. Danielle neemt mij mee naar de stal waar Ninouschka Take is, zij gaat met mij op buitenrit.
Ninouschka werkt al 20 jaar bij de Bongerd. 
Naast het lesgeven verzorgt zij ook de begeleiding bij buitenritten en trektochten. Ik ben in goede handen.
We zadelen Elsa en Vita om vervolgens in de binnenbak op te stappen. Eenmaal te paard mag het mondkapje af. We gaan in stap aan onze rit beginnen.
Vanaf het terrein van de manege gaan we linksaf om vervolgens na een paar honderd meter de Rijksstraatweg over te steken. Ninouschka heeft een geel hesje aan waardoor ze goed zichtbaar is voor de andere weggebruikers. Ze steekt haar hand op om duidelijk te maken dat de bestuurders van de auto ons even de ruimte moeten bieden om veilig over te steken. Nadat we zijn overgestoken groet ze de bestuurders.
We gaan links de A-weg op. Hier staat het eerste ruiterpad bordje. Ninouschka geeft aan dat we twee opties hebben. Een route met recht toe recht aan paden of een route met meer afwisselende paden. Gelijk zegt ze erbij dat we ook een combinatie kunnen gaan doen. Aangezien ik het gebied niet ken wil ik graag van beide routes de sfeer proeven. We volgen het ruiterpad. Er zijn weilandjes met paarden erin. Aan de linkerkant zit de boomkwekerij Noordplant. We gaan rechts af langs de jonge bomen van de kwekerij. Het pad wordt gedoogd door de eigenaar. Een deel van de mest van de manege gaat naar de boomkwekerij en zo helpen ze elkaar.
We komen uit op de Meentweg en gaan 
hier linksaf. Naast de weg vervolgen wij in de berm onze rit. Elk jaargetijde heeft zo zijn charmes. De geuren en kleuren van de natuur zijn prachtig. We nemen de derde afslag rechts dit is de Oosterbroekweg. Een lang zandpad wat uitnodigt voor een drafje en galopje. Aan weerskanten mooie oude bomen die het pad omsluiten.
Ninouschka vindt het misschien wat saai maar ik geniet met volle teugen. Er loopt in de verte een wandelaar met zijn hond. Zodra we in de buurt komen gaan we terug in stap om elkaar veilig te passeren. Bij de splitsing gaan we linksaf de Kooiweg op. Er zijn zandpaden waaraan mensen wonen, de bewoners willen niet dat het pad stuk gereden
wordt door paarden hoeven, zegt Ninouschka. We houden hier dan ook rekening mee en blijven netjes aan de zijkant rijden.
Aan het eind van de Kooiweg gaan we rechts de Lutsborgsweg op. Aan het eind moeten we de Rijksstraatweg weer oversteken en dit gaat net als de eerste keer. Ninouska steekt haar arm in de lucht ten teken dat we willen oversteken. Als we veilig aan de overkant zijn groeten we de wachtende bestuurders in hun auto.
Aan de overkant gaan we links en vervolgens gelijk weer rechts de Hoge Hereweg op.
Hier staat duidelijk het welbekende blauwe ruiterpad bord. Dit pad is dan wel recht toe recht aan maar bied wel uitstekende mogelijkheden om trainingen te doen met je paard als daar behoefte aan is. Het pad geeft je overzicht zodat je niet opeens voor verrassingen komt te staan.
Wij draven en galopperen en we voelen ons vrij en één met de natuur. Het eind van het pad is een stuk waar weer huizen aan staan. Een bewoner is druk met een bezem in de weer om de afgevallen bladeren op te ruimen. Een vrouw laat haar hond uit en scholieren fietsen langs deze route naar huis. Boven ons vliegt een vliegtuig. Je merkt dat de paarden het gewend zijn. Uiteindelijk komen we aan bij een spoorweg overgang. Het signaal dat er een trein aan komt is overduidelijk en op gepaste 
afstand wachten we op de spoorwegbomen dat ze open gaan
De trein naar centraal station Groningen raast voorbij.
We rijden nog een stukje door om vervolgens 
linksaf het ruiterpad weer op te gaan. We komen nu in het natuurgebied Appelbergen. Dit deel van de route is gevarieerder en ik laat mij verrassen. De paden zijn hier smaller en de geur van de herfst verwelkomt ons. Een boom hangt over het pad en we moeten ons hoofd bukken.
Op den duur hebben we aan onze linkerkant een open veld. Volgens Ninouschka geeft elk seizoen een ander beeld maar zegt ze de open vlakte geeft elke week een ander plaatje. Ze geniet met volle teugen ook al is dit bekend terrein voor haar. Haar enthousiasme is aanstekelijk.
Dit is ook Groningen en daar mogen we trots op zijn.
Als we het pad volgen wordt het wat heuvelachtig en gaan we in draf wat gymnastiek oefeningen doen. De paarden genieten en wij daarom des te meer.
We komen nu aan op het favoriete plekje van Ninouschka. Vanuit hier gaan we rechtsaf.
Verdwalen doe je hier niet want midden in het bos staat de richting aangegeven naar Pieterburen, St. Pietersberg en Appelbergen.
Vervolg je het pad dan kom je bij Paviljoen Appelbergen. Robert Boverhof is eigenaar. De horeca is dicht maar hij verkoopt buiten koffie/thee coronaproof. In de weekenden is ook afhaal beschikbaar. Op hun site staan de mogelijkheden. In de buurt van het paviljoen
is ook een parkeergelegenheid
We rijden verder en komen een mede recreant tegen.
Carolien rijdt op een IJslander haar hondje loopt los met haar mee. Ze nodigt mij uit om een keer te komen kijken bij het paddock paradise waar haar Ijslander staat. Ga dat zeker een keer doen om daar meer van te zien en horen. Als we verder rijden komen we langs de paddock paradise. Het ziet er mooi uit. 
Het pad leidt ons weer langs percelen van de bomenkwekerij. We draven en galopperen weer over het pad mits er geen wandelaars zijn. Het pad komt uiteindelijk uit bij weer een spoorwegovergang bij de Oude Schoolstraat.
We rijden nu het dorp Glimmen in en beginnen aan het eind van deze rit. In stap gaan we door het dorp. De Oude Schoolstraat brengt ons naar de Rijksstraatweg. Hier gaan we links en komen op het waarschijnlijke enige betonnen ruiterpad in Nederland. Het ruiterpad stopt en gaan rijden op het fietspad richting de manege. Het verkeer 
rijdt ons voorbij maar de paarden zijn super braaf. Wat waardevol dat je zulke paarden op je bedrijf hebt
De super mooie rit zit er weer op. Ik heb genoten en wederom mij verbaast wat Groningen ons als recreatie ruiters te bieden heeft. Grote dank aan Ninouschka Take voor het begeleiden van deze rit en Karin Bloem voor het beschikbaar stellen van Elsa.
Heb jezelf geen paard tot je beschikking dan is de manege de Bongerd echt een aanrader om via hun op buitenrit te gaan.
Voor meer informatie kijk op hun site www.manegedebongerd.nl
Wil je luisteren naar de podcast, druk op onderstaande link!
https://soundcloud.app.goo.gl/YwK7
Door de oren van : 8e Editie Trudy Karsies
Hoi, mijn naam is Els Kramer-Fokkens. Ik ben bestuurslid van KNHS Groningen. Ik beheer de portefeuille Recreatiesport en daarnaast ben ik ook Regio Consulent KNHS in de provincie Groningen. Het is een uitdaging de recreatiesport te promoten en de bestaande activiteiten doorgang te laten vinden. Onze provincie is prachtig en daarom ga ik de aankomende maanden met paardenliefhebbers op buitenrit in provincie Groningen. Graag neem ik jullie mee in mijn ontdekkingstocht naar routes die ook door jou gereden kunnen worden. Wil jij ook dat ik een keer met jou meega op buitenrit stuur mij dan een mail of app!
Groetjes Els
Email: regioconsulentgroningen@gmail.com
Mobnr: 06-22865894
Groningen door de oren van:
Even voorstellen:
Van links naar rechts:
Eline (12) op Roos (8)
Indy (12) op Fleur (21)
Angela (37) op Fons (18)
Trudy (46) op Nynke (7)
Mandy ( 19) op Ritske (7)
Nora (16) op Obony (24) en
Mira (13) op Josje (9)
Trudy Karsies 46 jaar
Opleiding; hippische beroepsopleiding paardensport te Deurne.
Ik rij paard vanaf mijn 10de en heb zelf altijd de luxe gehad om pony’s en paarden bij huis te hebben.
Tijdens mijn opleiding veel stage gelopen op verschillende grote springstallen en jonge paarden in de springsport mogen starten.
– stal Horsey in Boekeloo
– Arjen Vos Dwingeloo
– Jur Vrieling Holwierde
Na mijn opleiding heb ik gewerkt als ruiter bij de eptm merries en de abfp testen voor jonge paarden op het Fries paarden centrum te Drachten.
Hierna 10 jaar gewerkt voor stoeterij Bommelsteyn als beheerder van een stoeterij met Friese dekhengsten die in de sport werden uitgebracht.
Pas later toen ik moeder werd me meer gefocust op ‘t lesgeven waardoor ik in het manege vak rolde. Na eerst in dienst te zijn geweest op de manege de Veenhoeve te Appingedam, nu alweer 5 jaar zelfstandig.
Samen met mijn 2 zonen, 3 honden en 17 paarden woon ik hier als beheerder van de vereniging SEO. De samenwerking loopt plezierig en voor beide partijen is het een win win situatie.
Mijn stal naam heet “stal Roegwold”, en via mij worden er buitenritten georganiseerd.
De maximale groepsgrootte is 8 personen en je kunt kiezen voor een uurs of 2 uurs buitenrit.
De kosten zijn voor een uur € 15,- en voor de 2 uurs € 25,-
Vereiste is dat je lid bent van de fnrs/knhs.
Helaas organiseer ik geen buitenritten voor de beginnende ruiter.
Als gevorderde ruiter moet je de galop goed onder controle hebben.
De rit:
We hebben een hittegolf in Nederland. De meeste mensen zoeken verkoeling op het strand, een waterplas of bij de ventilator. Trudy gaat in alle vroegte op buitenrit met leden die dat graag willen. Om kwart voor 7 kom ik aan in Schildwolde. De meeste ruiters die meegaan zijn al druk in de weer met het paard of de pony die ze toegewezen hebben gekregen van Trudy. Ik krijg Rico toegewezen, een imponerende grote vos van 22 jaar.
Als we allemaal de paarden hebben opgezadeld gaan we naar de binnenbak om op te stijgen. We rijden een paar rondjes in stap en draf. Trudy vertelt ons wat ik kom doen en dat we naar Kolham gaan rijden. Trudy geeft ook aan waar iedereen gaat rijden. Zij kent de paarden en pony’s en weet ook waar ze het beste kunnen lopen op buitenrit. Ik mag als één na laatste in de groep. De temperatuur is heerlijk zo in de vroege ochtend en we vertrekken met een groep van 9 personen op buitenrit.
Vanaf het terrein van SEO gaan we rechtsaf in colonne langs de weg. We moeten een stukje langs de openbare weg, de Schildwolderdijk. Waar we gebruik kunnen maken van de berm, verzoekt Trudy ons dat ook te doen. Niet alle paarden staan op ijzers en dan is het lopen in de berm een behoud voor de hoeven. Aan onze linkerkant ligt er een grasveld keurig bij. Hier worden bij Kwekerij Groenwold graszoden gekweekt. Een stukje verder komen we aan de rechterkant langs een maisveld waar we langs het mais rijden op de maaistrook. Het mais torent hoog boven ons uit. Bij de splitsing moeten we oversteken. Trudy geeft aan dat we zo dicht mogelijk bij elkaar moeten gaan rijden en ook zoveel mogelijk naast elkaar om vlot te kunnen oversteken. Hier gaat de Schildworlderdijk over in de Groenedijk. Na het oversteken moeten we gelijk een brug over het Slochterdiep passeren. We rijden in colonne over de brug heen en Indy sluit de rij.
Bij de Boslaan steken we schuin over naar links en rijden dan weer op het land over het maaipad. Er zit een sloot aan de rechterkant van ons en Trudy geeft aan dat wij ons zweepje dan ook aan de linkerkant moeten houden. Verderop staat een molen, de Fraeylemamolen. Deze molen is één van de drie poldermolens in dit gebied. We gaan rechts om de molen heen en na de molen gelijk weer links het maaipad op.
We blijven op het maaipad we moeten twee keer een weg oversteken wat we weer doen zoals Trudy ons aangegeven heeft. Dichtbij elkaar en gelijk oversteken. We willen niet dat de groep onderbroken wordt. Als we verder op de Groenedijk rijden gaan we over de brug rechtsaf. Aan de linkerkant van ons staat de 2de poldermolen “De Ruiten” fier in het landschap.
We passeren een stapel met kuilbalen en gaan daarna rechts langs een perceel het veld in. Op het stuk zitten heel veel ganzen. Trudy en sommige andere ruiters maken ganzen geluid waardoor ze opstijgen en elders een ander plekje vinden. We hebben nu rechts het water Grootewijk en links een aardappelveld. We gaan in draf nadat Trudy dat heeft aangegeven. Aan de rechterkant doemt een prachtig natuurgebied op met een waterpartijen. Verschillende vogels en Groninger Blaarkoppen zoeken hun verkoeling in en om het water. Aan het eind van het pad komen we in het natuurpark ’t Roegwold.
Ten oosten van Groningen ligt ’t Roegwold, een gebied met oude natuur én steeds meer nieuwe natuur. Landbouwgronden tussen de al bestaande natuurgebieden worden hier heringericht.
In de Westerpolder heeft de eentonige grasmat al plaatsgemaakt voor een ruige bodem. Hier komen nu mooie bloeiers voor als goudknopje en rietorchis, en vogelsoorten als de roodborsttapuit en kleine karekiet.
In Ae’s Woudbloem is een gevarieerd landschap ontstaan met gras en struwelen, lage plassen en hoger gelegen zandkoppen. De rietmoerassen van Tetjehorn herbergen vogelsoorten als baardmannetje en porseleinhoen.
De komende jaren wordt ook het Dannemeer aangepakt. Hier komen bossen, open water en graslanden vol kruiden.
Aan het eind van het maaipad komen we op een soort van dijk en gaan bij het fietspad linksaf. Het fietspad loopt rechts van ons en er is ruimte genoeg op het zandpad om op veilige afstand van fietsers te rijden. We volgen het fietspad 
en daar waar wij geen berm meer hebben gaan we op het fietspad rijden.
Er lopen in dit gebied ook veel natuurlijke wandelpaden. We volgen dan ook de blauwe paaltjes in het gebied. Heuveltjes, bosjes, open vlaktes en nog vele andere natuurschoonheid komen we tegen.
Als we het water volgen moeten we rechts een smal bruggetje over. Het bruggetje is smal en Trudy wil heel graag dat we één voor één het bruggetje overgaan.
Indy sluit de rij weer over de brug en in colonne rijden we verder. Er is ruimte genoeg op te draven en te galopperen. Alle ruiters die mee zijn kunnen prima rijden. Je moet ook steeds verdacht zijn op eenden of reigers uit de sloot.
Het is wel gewenst dat je wel in het zadel blijft zitten. Trudy geeft veel aanwijzingen tijdens de buitenrit dat is leerzaam en geeft ook vertrouwen. Er wordt gekletst en genoten van de omgeving.
Aan de linkerkant staat een bordje ruiterpad en deze slaan wij in. Aan de rechterkant van het pad lopen stroomdraden en daar moeten we rekening mee houden. Het pad is keurig gemaaid en breed genoeg om de stroomdraden niet op te zoeken.
Aan het eind van dit ruiterpad steken wij de Uiterdijk schuin over en komen we in een bos met daar door heen een smal pad. Aan het eind van dat pad komen we weer op de Uiterdijk uit die wij weer oversteken en vervolge onze weg in de berm.
Na een kilometer of 2 gaan we linksaf. Hier is een ingang van het Zwaneveldsgat. Je kan ook vanaf deze plek de ruiterpaden inkomen. Adres: Parkeerplaats aan de Uiterdijk in Kolham.
De zon staat al mooi te schijnen dus verkoeling voor de paarden is een welkome afwisseling op deze buitenrit.
Ze laten zich ook maar één keer aansporen om het water in te gaan. Wat een pret. Voor de pony Fleur is dit de hemel op aarde. Ze staat te stampen in het water en geniet met volle teugen.
anzelfEr is één combinatie waarvoor dit nieuw is. Mandy en Ritske hebben de waterplas gezamenlijk nog niet gezien. Trudy vraagt of de rest uit het water wil gaan zodat zij Mandy kan begeleiden naar het water toe en het liefst erin. Geen probleem want de vriend van Trudy is inmiddels ook bij de waterplas en voor wie wil heeft hij koffie en/of limonade mee. Na één poging laat Ritske zich al begeleiden naar het water en gaat wat twijfel toch natte voeten halen. Je ziet hem genieten en wil eigenlijk niet meer uit het water. Prachtig leermoment en in alle rust en aanwijzingen die Trudy geeft gaat het als vanzelf
We gaan de waterplas verlaten en gaan daar waar wij er ingekomen zijn ook weer uit. Rechtsaf de Uiterdijk op. We hebben de waterplas nu aan onze rechterzijde aan het eind van de plas gaan we rechtsaf. We komen nu in een d ennenbos. Het pad is smal en het heeft is mysterieus. Aan het eind komt de zon tussen de bomen gluren en dan is het net een sprookje.
Helaas zijn de foto’s niet zo scherp maar geeft wel de sfeer aan.
We komen door een dichtbegroeid pad. Het is dat Trudy weet dat je er langs kan maar hier was een heggenschaar wel handig geweest. We gaan uit het bos linksaf. Uiteindelijk komen we weer op het stuk wat we de heenweg ook hebben gereden. Niet dat dit saai is want je ziet toch weer andere dingen dan op de heenreis. Het smalle bruggetje gaan we weer één voor één over. We hebben de Slochter Ae aan onze linkerkant. Bij de splitsing gaan we rechts hier kwamen we op de heenweg niet langs we rijden door tot aan de Kooiweg. Op dit punt loopt de Kooiweg dood en wij steken over en gaan rechtdoor. Het brede pad nodigt weer uit voor draf en galop. We komen nu weer op bekend terrein. Links het water en rechts natuurgebied.
Wat een mooi gebied en wat fijn dat je daar te paard van en mag genieten.
W e rijden nu dezelfde weg terug. Langs de maaipaden, de molens, de brug en het maisveld.
We komen dan weer op de Schildworderdijk. De boeren zijn druk en als er een trekker aankomt gaan we even een zijstraatje in zodat de trekker ons veilig kan passeren. Nog een paar honderd meter en we zijn weer terug bij de Stal. Wat hebben we een prachtige rit gehad met zoveel afwisseling in de natuur. We zijn ruim 2 uur onderweg geweest.
Op stal worden de paarden afgezadeld, de hoefjes uitgekrabd, afgespoeld en mogen ze dan lekker op stal. Ze gaan tegen de avond weer naar buiten als het weer wat afgekoeld is.
Het gebied de Woudbloem is echt een aanrader om te gaan rijden. Je kan vanaf Schildwolde het gebied in of vanaf Kolham.
In Schildwolde kan geparkeerd worden bij de parkeerplaats Groendijk/Boslaan. In Kolham aan de Uiterdijk.
Trudy en alle ruiters bedankt voor deze mooie rit, jullie zijn toppers.
Volgende keer ga ik met Ellen Hinrichs mee in Onstwedde.
Groetjes Els Kramer
Groningen door de oren van: 6de editie Thea van Schaik.
Hoi, mijn naam is Els Kramer-Fokkens. Ik ben bestuurslid van KNHS Groningen. Ik beheer de portefeuille Recreatiesport en daarnaast ben ik ook Regio Consulent KNHS in de provincie Groningen. Het is een uitdaging de recreatiesport te promoten en de bestaande activiteiten doorgang te laten vinden. Onze provincie is prachtig en daarom ga ik de aankomende maanden met paardenliefhebbers op buitenrit in provincie Groningen. Graag neem ik jullie mee in mijn ontdekkingstocht naar routes die ook door jou gereden kunnen worden. Wil jij ook dat ik een keer met jou meega op buitenrit stuur mij dan een mail of app!
Groetjes Els
Email: regioconsulentgroningen@gmail.com
Mobnr: 06-22865894
Groningen door de oren van:
Het is dinsdag 28 juli, een mooie avond voor een buitenrit. Ik ben in Ter Apel
te gast bij Thea van Schaik. Thea en haar man Willem hebben hier een Bed and Breakfast Boerderij genaamd ’t Ossenschot. Op een prachtige locatie in Ter Apel staat hun B&B. Thea fokt met Friese paarden en dat doet ze niet onverdienstelijk. De paarden zijn echter wel pittig en nu ze wat ouder wordt wilde ze graag een rustiger paard voor de menwagen. Ze ging op zoek en kwam uit bij Elvi, een Schwarzwälder Fuchs. De Schwarzwälder Fuchs is een Duits koudbloed paardenras. Het ras komt uit het Zwarte Woud in Zuid-Duitsland en werd vooral gebruikt voor het werk in de landbouw en bij alle mogelijke klussen in het bos in heuvelachtige gebieden. Het is een klein, robuust paard dat geschikt is voor de hooglanden met zijn lange winters.
Thea heeft Elvi als veulen gekocht en opgehaald uit het Zwarte Woud. Ze is nu 3 jaar oud en Xander Tuitjer heeft haar beleerd voor de wagen. Xander is meninstructeur en paarden gebitsverzorger.
Thea is een tijdje geleden gevallen en had daardoor een peesblessure. Helaas kon ze toen niet zelf mennen en heeft Xander de training van Elvi overgenomen.
Thea knapt goed op en hopelijk kan ze tijdens de rit de leidsels weer even over pakken van Xander.
We vertrekken en gaan bij de weg Schotslaan rechtsaf. Na een tijd op deze weg gereden te hebben komen we bij een kruising. We gaan rechtdoor en bij de volgende splitsing gaan we rechts de Ruiten A-Kanaal Noord op. Op de brug een mooi kijkje over het kanaal. 
Halverwege staat er een bordje met de tekst: einde verharding na 150 meter. We gaan dus van de verharde weg naar een onverharde weg. Hier begint de route door het bos.
De rust die je dan tegemoet rijdt is prachtig. De route wijzigt zich vanzelf. Uiteindelijk komen we weer op een verharde weg genaamd Poortweg. Hier gaan we linksaf en kijken we over de graan velden uit.
Na een paar honderd meter slaan we rechtsaf om weer op de menroute te komen. Let wel hier is een paal die het bospad afschermt voor autoverkeer. Thea heeft een speciale sleutel waarmee ze deze palen los kan maken. Thea neemt de leidsels over en Xander maakt de paal los. Nadat we de paal zijn gepasseerd gaat de paal weer terug en rijden we het bosgebied in
Langs het pad staat Gulderoede. Guldenroede is een geslacht van meer dan 100 soorten uit de composietenfamilie. Vrijwel alle soorten hebben gele bloemen. Het geslacht komt van nature voor in Noord-Amerika. Een aantal soorten komt echter ook in Europa en Noord-Afrika voor.
We volgen het bospad. Na enige tijd staat er een bordje met doorwaadbare plaats. We gaan er een kijkje nemen. Elvi is nog niet bekend met de doorwaadbare plaats en dat gaan we dan ook niet uitproberen. Het is verstandig om haar eerst aan de hand mee te nemen hier naar toe. De plek is prachtig en voor paarden die hier wel mee bekend zijn een mooie plek om erdoor heen te gaan. Het water stroomt krachtig langs de grote keien.
Thea draait de aanspanning en we gaan terug naar het bospad om onze weg verder te vervolgen.
Van smalle bospaden naar open ruimtes. Er valt genoeg te zien en te horen in dit gebied. We komen een aantal mountainbikers tegen die ons vriendelijk groeten. Onderweg kruist ons pad een fietspad. Thea roept heel hard dat er een paard aankomt om zo eventuele fietsers te waarschuwen. Er zijn geen fietsers maar had natuurlijk wel gekund.
Aan het eind van het pad gaan we rechtsaf en dan loopt de menroute parallel aan het fietspad. Aan de linkerzijde is een heel oud bos met veel varens. Dit stukje bos nemen we mee het is in een lus gelegen dus uiteindelijk komen we bijna op dezelfde plek er weer uit. Er is een boom omgegaan maar is blijven hangen tegen andere bomen aan dus met een beetje stuurmanskunst komt Thea er langs.
Na het mooie oude bos komen we langs een aardappelveld die in bloei staat. Het is een aangename afwisseling. Aan het eind van het pad gaan we rechtsaf, we rijden nu op de Ruiten A-Kanaal West. In de verte zien we de Duitse windmolens met hun typerende rode strepen op de wieken. We passeren aan onze rechterkant bomen met wel hele aparte stammen. Dit blijkt een beukenhaag te zijn die nooit gesnoeid is waardoor het zo is ontstaan.
We slaan nu linksaf de sluis over. Het is de Ter Apelersluis. De sluis, die in 1917 gebouwd werd tijdens de aanleg van het kanaal, wordt beheerd door het waterschap Hunze en Aa’s. De bediening gebeurt door de passerende schippers zelf.
Over de sluis gaan we rechtsaf en rijden langs het kanaal. Op een gegeven moment kunnen we naar links en rijden we in “de achtertuin” van Thea. Hier ook weer menpaden die afgeschermd zijn met palen. Gelukkig hebben wij een sleutel en kunnen we de palen even open en dicht maken.
We komen langs het circuit de Polderputten waar vlakbij een groot parkeergelegenheid is om een auto met trailer te parkeren. We komen nu uit bij de achterkant van het terrein van de B&B van Thea. We gaan achterom over hun eigen terrein terug naar de stal. Het terrein ligt er prachtig bij. Thea haar man Willem is aan het grasmaaien. Zo hebben ze straks weer de wintervoorraad voor de paarden gereed.
We zijn bij stal na een prachtige rit in en rondom Ter Apel. De route is onderdeel van een project Sprong over het Veen. Hier ligt 400 km aan ruiter en menpaden. Er zijn 10 routes in het hele gebied. Helaas zijn deze niet meer online te vinden maar ik heb ze wel digitaal. Mocht je hier willen rijden dan kan ik je één of meerder routes sturen via de mail.
Menners moeten op sommige stukken dus in het bezit zijn van een sleutel om de toegangspalen te kunnen openen. Onder het zadel is het geen probleem om langs de palen te gaan.
Ik kende Ter Apel maar van twee dingen, het asielzoekerscentrum en ik wist dat men er carnaval viert maar dat het zo’n bosrijkgebied was wist ik niet. De paden zijn perfect en zien er keurig uit. Het is zeker de moeite waard om er een keer te gaan rijden.
Thea en Xander bedankt voor deze mooie rit. Elvi is met haar drie jaar super braaf voor de wagen. Wil je meer weten over de B&B ’t Ossenschot kijk dan op www.ossenschot.nl
Wil je meer weten van Xander Tuitjer, als paardentandarts of meninstructeur kijk dan op zijn website www.xander-tuitjer.nl
Binnenkort ga ik mee op de menwagen van de 13 jarige Indy Blokzijl te Wagenborgen.
Groetjes Els Kramer
Groningen door de oren van: vijfde editie Jellie Bussemann en Gretha Boneschansker.
Hoi, mijn naam is Els Kramer-Fokkens. Ik ben bestuurslid van KNHS Groningen. Ik beheer portefeuille Recreatiesport en daarnaast ben ik ook Regio Consulent KNHS in de provincie Groningen. Het is een uitdaging de recreatiesport te promoten en de bestaande activiteiten doorgang te laten vinden. Onze provincie is prachtig en daarom ga ik de aankomende maanden met paardenliefhebbers op buitenrit in provincie Groningen. Graag neem ik jullie mee in mijn ontdekkingstocht naar routes die ook door jou gereden kunnen worden. Wil jij ook dat ik een keer met jou meega op buitenrit stuur mij dan een mail of app!
Groetjes Els
Email: regioconsulentgroningen@gmail.com
Mobnr: 06-22865894
Groningen door de oren van:
Even voorstellen:
Mijn naam is Jellie Busemann (47) en mijn zusje is Gretha 
Boneschansker (42). Wij rijden vanaf onze jeugd al. Eerst verzorgponies en op maneges gereden en later kochten wij onze eigen paarden. In het verleden hebben wij actief dressuur gereden maar op dit moment doen wij dat in wedstrijd verband iets minder. Wij vinden het nu heel leuk om mee te doen met georganiseerde buitenritten. Wij maken graag ritjes over de dijk in de Blauwestad en het natuurgebied Reiderland. Wij zitten ook samen in het bestuur van LR & PC Oldambt. Voor deze rit heb ik Landau gezadeld, een 6 jarige Groninger. Mijn zusje rijdt op Swartje, een 10 jarige Friese ruin. Els mag mee op de 10 jarige Haflinger Veerle, sinds een jaar in ons bezit en is van mijn dochter. Ik zag de stukjes van Els voorbij komen op Facebook en heb haar uitgenodigd om mee op buitenrit te gaan in onze streek.
Zaterdag, 25 juli om 11 uur word ik verwacht in Finsterwolde in de gemeente Oldambt. Jellie heeft mij uitgenodigd om mee te gaan op buitenrit in en om de Blauwestad. Na het lezen van mijn vorige edities “Groningen door de oren van” wilde ze heel graag het gebied laten zien. We hebben afgesproken bij haar zusje Gretha in Finsterwolde. Gretha haar woning grenst tegen het natuurgebied aan rond de Blauwestad en een perfecte plek om vanuit daar te gaan rijden.
In het Oldambt had de landbouw het eind jaren tachtig van de twintigste eeuw zwaar. Boeren hadden geen opvolgers, de jeugd trok weg en de werkloosheid was hoog. Om de neerwaartse spiraal in het gebied te doorbreken kwamen Wim Haasken, gemeenteraadslid van Scheemda en Jan Timmer, een architect uit Scheemda met het revolutionaire idee om in dit gebied een meer te creëren: Het Oldambtmeer.
Blauwestad is een nieuw dorp, gelegen aan het Oldambtmeer in de gemeente Oldambt in de Nederlandse provincie Groningen met circa 665 inwoners. De woonplaats Blauwestad, waarvan de naam in december 2005 officieel is erkend als plaatsnaam, is onderdeel van het project Blauwestad.
We zadelen de paarden, een Groninger, een Fries en een Oostenrijker. Mooie combinatie van rassen. Vanaf de stal aan de Kromme Elleboog gaan we rechtsaf het fietspad op. Na een paar honderd meter vervolgen we het fietspad naar rechts en komen we uit op de Langeland. Dit is een doodlopende weg, die aangelegd is voor bouwkavels. We gaan voor de brug rechstaf om op het fietspad te blijven.
We rijden nu op een soort van dijk. Links van het fietspad water en een prachtig uitzicht over het project Blauwestad. Aan de rechterkant een breed stuk berm en daar achter woningen. We gaan van stap in draf in de berm van het fietspad. Op een gegeven moment nadert een fietser ons en gaan we weer terug in stap zodat de fietser ons veilig kan passeren. Het fietspad kronkelt met het water mee en komt uiteindelijk weer bij de Kromme Elleboog uit.
We gaan linksaf door het gras en komen vlakbij het water langs. Na de inkeping van water gaan we gelijk weer linksaf om het water links van ons te houden. Hier loopt geen fietspad en het is ook geen officieel pad maar de dames rijden hier wel altijd. Ze noemen het ook de dijk. Vanaf de dijk kun je ver kijken en rechts van ons staan paarden, die ons nieuwsgierig met de ogen volgen.
Deze dijk nodigt ook uit voor een drafje. In de verte zien we een eend en als we dichterbij komen blijken er heel veel jonge eendjes bij te lopen. Ze vluchten snel het water in als ze de paarden zien naderen. We komen uiteindelijk weer op een fietspad die ons naar een fietsbrug leidt. Gretha gaat voorop de brug over. Het is smal maar de paarden vinden dat geen probleem. Helaas voor menners geen doorgang. Er staat een rood/wit paaltje midden op het fietspad voor de brug.
Over de brug gelijk naar rechts weer de dijk op. We hebben nu het water aan de rechterkant. Meerkoetjes in grote getale zwemmen in het water. Reigers die het water overzien vanaf de dijk. Aalscholvers drogen zich in de wind op paaltjes die in het water staan. Het is een prachtig schouwspel.
In stap zie je veel maar het pad voor ons vraagt ook om een drafje. Oortjes vooruit en genieten voor paard en ruiter. Na een tijdje zien we bootjes varen en het lijkt ons beter om terug in stap te gaan. De afstand tussen de bootjes en ons is groot maar je weet nooit of ze het spannend vinden. Jellie en Gretha zijn hier ook wel eens zeilboten tegengekomen en die zeilen zijn toch wel wat vreemd op het water in de ogen van de paarden.
Aan het eind van de dijk gaan we rechtsaf de brug over en komen op de Zuiderringdijk. We gaan langs de weg rijden in de berm. Aan onze rechterkant komen we langs de manege waar vereniging LC &PC Oldambt hun activiteiten houden. In de manege is een begeleid wonen en dagbesteding gevestigd onder de naam Dekkersnest. Tegenover de manege staat een bordje in de berm met daarop de afbeelding van ruiterpad. Volgens Jellie is dat bordje al 30 jaar oud en is er geen sprake meer van een ruiterpad.
We vervolgen de Zuiderringdijk. Als we verder rijden zien we door de bomen aan de linkerkant een oude schuur. Het is nog een restant van de tijd dat hier turf werd gestoken. De weg maakt nu een bocht naar links. Aan de rechterkant van ons staat een modern huis. Jellie en Gretha vertellen mij dat daar vroeger hun ouderlijke woning heeft gestaan.
De Zuiderringweg gaat over in de Clingeweg. Aan het eind van deze weg gaan we links het fietspad op. Het is recht toe recht aan maar wat een prachtig uitzicht.
Aan het eind van het pad is het de bedoeling dat we linksaf gaan maar daar lopen schapen en is het stuk dijk afgezet met afrasteringsnetten. We moeten een stuk omrijden. Dit is nieuw voor de dames en er volgt even overleg, er wordt besloten om via het dorp de Blauwestad te gaan. Dus in plaats van linksaf te gaan, gaan we rechtsaf de brug over.
Over de brug gaan we links. We zijn nu in het dorp de Blauwestad. De Blauwestad bestaat uit eilandjes met steeds één toegangsweg naar zo’n eiland. We rijden zeer toepasselijk op de Hoofdstraat. Mensen kijken wel op als ze ons zien rijden. De ene voorbijganger op de fiets roept dat ze het prachtig vindt een andere voorbijganger in de auto lijkt zich niks aan te trekken van ons en rijdt met een te hogesnelheid voorbij. Gelukkig dat de paarden rustig in stap in de berm lopen waardoor er geen gevaarlijke situaties zich voordoen. Bij de splitsing waar de Hoofdstraat naar links verder gaat en rechtdoor de weg de Bovist heet gaan wij linksaf. Aan de rechterkant van de weg is een heel breed strak gemaaid stuk gras. We kijken elkaar aan en denken hetzelfde. We sporen aan in draf en vervolgens in galop. Het gevoel van vrijheid en intens geluk wordt dan nog iets groter. Aan het eind van het perceel gaan we weer naar de draf en vervolgens naar de stap. Er wordt hier ook veel nagedacht over hoe om te gaan met de natuur. Er staan prachtige veldbloemen in een lange sliert langs het fietspad. Vlinders, bijen en andere stuifmeel behoeftige diertjes kunnen hier naar hartenlust stuifmeel halen.
Na een fotomomentje gaan we weer verder en rijden over het fietspad langs de Vliegenzwam en houden links aan om de Hoofdstraat over te steken om op de Verlengde
Ekamperweg te komen. Het is een smal weggetje met hier en daar een huis. Aan het eind van de Ekamperweg moeten we de weg oversteken. Zodra we zijn overgestoken moeten we na 300 meter rechtsaf weer oversteken om bij het natuurgebied Reiderwolde te komen. Nog niet zo lang geleden groeiden er aardappelen, mais en graan op kaarsrechte percelen, tegenwoordig is het een natuurgebied dat bestaat uit moeras, bossen en bloemrijke velden, waar het riviertje de Tjamme in zijn oorspronkelijke kronkelende loop is hersteld. Het 200 hectare nog jonge natuurgebied Reiderwolde ligt aan de oostzijde van Blauwestad.
In dit natuurgebied is er ook een Natuurbegraafplaats. Natuurbegraven op de enige natuurbegraafplaats van Noord-Nederland in de provincie Groningen. Begraven in de natuur, onder een boom, op een open plek of in de nabijheid van water. De vader van Jellie en Gretha ligt ook begraven op deze begraafplaats en het is er prachtig.
De initaitiefnemers van het natuurgebied Reiderwolde hebben er naast fiets en wandelpaden ook een ruiterpad aangelegd. Ik wist van het bestaan en wilde er graag kijken. Het pad is zo’n 3km lang. In combinatie met de rit die wij aan het doen zijn is het een aangename aanvulling. We komen niemand tegen en je waant je in een hele andere omgeving dan de Blauwestad. Het pad is breed en goed begaanbaar.
Het pad is in een lus gelegd dus waar je erin gaat ga je er ook weer uit. We steken echter de weg niet weer over maar blijven aan de rechterkant rijden van de Ekamperweg (N976). Ter hoogte van de Freyabrug steken we wel de Ekamperweg over en gaan aan de linkerkant langs het fietspad weer in de berm lopen.
We rijden door tot aan de rotonde en gaan daar linksaf langs de straat genaamd Funenbrug. Na een paar honderd meter slaan we rechtsaf en komen weer op de “dijk”.
We rijden de dijk over tot aan de splitsing om vervolgens het fietspad over te steken om weer bij de Kromme Elleboog te komen. Hier begon onze rit en hier eindigt onze geweldige rit om en door de Blauwestad.
Wat een geweldige rit van ruim 2 uur. Waar alle kenmerken waar de Blauwestad om bekend staat hebben gezien, geproefd en geroken. Weinig andere weggebruikers tegengekomen. Je moet wel rekening houden met de bruggen die je tegenkomt. Ze zijn soms smal en door het materiaal wat gebruikt is kan het spannend zijn voor de paarden. Helaas staan er veel paaltjes waardoor het niet mogelijk is om met een menwagen deze rit te rijden. Er is bij de Funenbrug ruimte om te parkeren met een trailer om vanuit daar deze rit te gaan rijden.
Volgende keer ga ik met Thea van Schaik en Xander Tuitjer mee op de menwagen. We gaan dan rijden in de omgeving van Ter Apel. Het is zeer geschikt voor wandel, fiets en paardensport liefhebbers.
Thea is eigenaar van de B&B de boerderij ’t Ossenschot. Ben heel benieuwd hoe die rit gaat worden.
Groetjes Els Kramer
Portefeuillehouder Recreatiesport KNHS Groningen en Regio Consulent KNHS voor de Provincie Groningen.
Eindelijk Working Equitation clinic voor de prijswinnaars prijsvraag.
Vandaag mochten Martine(50) en Robien (10) deelnemen aan de clinic WE door Hester Bischot te Dalen. Martine en Robien hadden meegedaan aan de prijsvraag op het Stadspark tijdens de outdoorkampioenschappen 2 jaar geleden. Helaas door omstandigheden was het er niet eerder van gekomen maar dat is vanavond goed gemaakt.
Martine deed mee met Thor, een ijslander van 9 jaar oud. Martine rijdt dressuur is bezig met het aanleren van springen en aangespannen rijden. Ze maakt ook geregeld een buitenrit met Thor. Thor vond het wel even spannend alle obstakels maar gedurende de clinic hebben Martine en hij heel wat angsten overwonnen.
Robien deed mee met Ymke, een bonte shetlander van 14 jaar oud. Samen met Ymke doet Robien aan dressuur, springen en zitten ze in het shetlander showteam. Ymke heeft al heel wat gezien en keek ook niet echt op van de obstakels.
Tijdens de clinic legde Hester uit wat er moest gebeuren en vervolgens mochten Martine en Robien de opdrachten uitvoeren. Ze begonnen met de slaom, daarna een achtje rijden om de bloembakken en toen bekertje wisselen. Na deze onderdelen los van elkaar te hebben geoefend werden ze aan elkaar gereden.
Vervolgens de belopdracht, roundpen, de brug en de tafel. Ook hier eerst oefenen en vervolgens alles achter elkaar aan gereden.
Robien en Ymke zijn echte natuurtalenten. Martine is ook een natuurtalent maar Thor had soms zijn twijfels. Met geduld en overredingskracht kwamen zij ook ver en werd er vooral genoten.
Super leerzaam en zeker een aanrader om ook eens zo’n clinic te volgen.
Hester nogmaals bedankt voor de clinic!!
WE CLINIC DAG
Iedere maand organiseren we een Working Equitation trainingsdag. Tijdens deze dagen wordt er een WE parcours uitgezet en kun je de verschillende obstakels oefenen onder begeleiding van Hester Bischot en/of Marco Boavista. Je rijdt in een groepje van 2 deelnemers en een les duurt gemiddeld 45 minuten.
€ 30,- per les per persoon
Wil je kennis maken met deze nieuwe sport of wil je meer ervaring op doen? Dan ben je van harte welkom tijdens deze trainingsdagen bij Stal Vreedenburgh Emmerweg 43 te Dalen.
Groningen door de oren van: vierde editie Gini Oosterhof
Hoi, mijn naam is Els Kramer-Fokkens. Ik ben bestuurslid van KNHS Groningen. Ik beheer de portefeuille Recreatiesport en daarnaast ben ik ook Regio Consulent KNHS in de provincie Groningen. Het is een uitdaging de recreatiesport te promoten en de bestaande activiteiten doorgang te laten vinden. Onze provincie is prachtig en daarom ga ik de aankomende maanden met paardenliefhebbers op buitenrit in provincie Groningen. Graag neem ik jullie mee in mijn ontdekkingstocht naar routes die ook door jou gereden kunnen worden. Wil jij ook dat ik een keer met jou meega op buitenrit stuur mij dan een mail of app!
Groetjes Els
Email: regioconsulentgroningen@gmail.com
Mobnr: 06-22865894
Groningen door de oren van:
Stefan (12 jaar)
Even voorstellen:
Verhaaltje van Gini Oosterhof,
Leeftijd 51 jaar, sinds 1991 wonen wij in Nuis, buiten de bebouwde kom. Al vanaf kleins af aan ben ik met shetlanders opgegroeid, toen wij in Nuis kwamen wonen hebben wij eerst Shetlanders gehad ( die we nog steeds hebben) en ook voor de menkar kunnen lopen. Op een gegeven moment heb wij (samen met mijn man) gekozen om een haflinger (Stefan) aan te schaffen en deze te beleren voor de menkar, vervolgens is daar nog een tweede haflinger bijgekomen (Mona) en samen lopen ze in dubbelspan. Ik ga regelmatig op buitenrit. In de weekenden ben ik vaak in Appelscha of Dwingeloo te vinden voor de lange buitenritten. Wij hebben zeer actief meegedaan aan Mendurance wedstijden klasse 1 en 2 welke werden georganiseerd door het hele land, maar vanwege de steeds maar wijzigende regelgeving bij deze wedstrijden en omdat deze wedstrijden alleen nog maar ver weg werden georganiseerd zijn we hier mee gestopt. Nu de overstap naar de dressuur gemaakt, gestart in klasse B.
Ik beleef veel plezier in het maken van een buitenrit omdat je in de buitenlucht bent en je paard getraind blijft
Het is donderdag, 16 juli, als ik om 9 uur mijn auto parkeer op de grens Marum/Nuis. Vandaag ga ik mee met Gini Oosterhof en haar haflinger Stefan. 
We gaan rijden in het Westerkwartier. Het was tot 1798 één van de ‘kwartieren’ waarin de Groningse Ommelanden bestuurlijk waren verdeeld en bleef sindsdien als streek bekend.
Tegenover de woning waar Gini woont ligt een stuk land waar de stal zich bevindt. Stefan begroet ons vanuit zijn stal.
De menwagen staat al klaar en Stefan blijft rustig los staan als Gini het tuig bij hem opdoet. Mooi om te zien het vertrouwen en de rust die paard en eigenaar hebben voor elkaar.
Zodra Stefan voor de menwagen staat gaat Gini op de bok zitten en loop ik een stukje voorop om het hek open en dicht te maken om zo van het terrein af te komen.
Vanaf het terrein slaan we linksaf het fietspad op. Het fietspad loopt parallel aan de Nieuweweg dit is de doorgaande weg tussen Marum en Niebert. Ik vraag Gini waarom ze ervoor kiest om op het fietspad te gaan en niet op de weg. Gini geeft aan dat als ze met enkelspan gaat rijden hiervoor kiest. Het is veiliger omdat er op de weg soms hard gereden wordt. Als ze dubbelspan gaat rijden gaat ze wel de weg op, ze is dan als combinatie te groot voor op het fietspad waardoor ze fietsers zou kunnen hinderen. Op de Nieuweweg nemen we de derde afslag links wat ons brengt op Mienscheer.
De weg en de omgeving is erg typerend voor de streek het Westerkwartier. De streek staat bekend om zijn coulisse landschap. Het is rustig op de weg af en toe worden we ingehaald door een personen auto of een brommer. Langs de kant van de weg staan Eiken waar de eikenprocessierups in leeft. De bomen, waar een nest in zit, hebben een rood/wit waarschuwingslint om de stam. Gini vertelt dat er wordt geadviseerd om vleermuizen kasten op te hangen
omdat vleermuizen de vlinder, die ontstaat 
uit de rups, zien als lekkernij.
Als je op Mienscheer rijdt kom je op den duur vlakbij de A7 waar het Shell station “Mienscheer” is gevestigd.
We rijden verder in draf en de weg wordt geleidelijk steiler. We komen op een splitsing waar we linksaf gaan om over de A7 heen te gaan. Wel imponerend om het razende verkeer onder je te horen. Je ziet het verkeer niet want links en rechts zit er een houtenwand. Ik moet gaan staat om een blik over de wand te werpen. Stefan wordt er niet anders van en met zijn oortjes naar voren laat hij zich leiden over het viaduct. De weg is niet breed en als je tegenliggers hebt dien je op elkaar te wachten.
Zodra we het viaduct over zijn slaan we rechts af de Lietsweg op. Hier gaat de weg weer geleidelijk dalen. Links van ons uitgestrekt natuurgebeid en rechts van ons, gescheiden door een weiland met schapen, de A7.
De Lietsweg is lang maar zeker niet saai. De natuur
wisselt elkaar af. Stefan stapt mooi voor de menwagen en Gini en ik wijzen elkaar op de dieren die we zien. Een haas in het veld en een buizerd in de lucht. Op een gegeven moment krijgen we een scherpe bocht naar rechts waar de Lietsweg overgaat in de Roordaweg. Op de Roordaweg nemen we de tweede weg links, het Wilgenpad. Het Wilgenpad is een onverharde weg. Gini geeft aan dat Stefan wel mag gaan draven. Echter als het pad later wat slechter wordt gaat ze toch weer over in de stap. Het hobbelt te veel, zegt Gini met een brede glimlach.
Links van ons zien we het terrein van Stichting de Dotterbloem. Op 3 augustus 2006 hebben de twee Agrarische Natuurverenigingen in het Westerkwartier, Boer & Natuur Zuidelijk Westerkwartier en Natuur- en Milieuvereniging De Eendracht, Stichting De Dotterbloem opgericht. Een stichting die zich inzet voor de verwerving en het beheer van gronden binnen en buiten het natuurnetwerk Nederland in het Zuidelijk Westerkwartier. De stichting treedt op als particuliere landschapsbeheerder en werkt zonder winstoogmerk. Het is een prachtig gebied en volgens Gini zou het geweldig zijn om er een zandpad doorheen te leggen waar ruiters en menners gebruik van zouden kunnen maken. Het Westerkwartier leent zich voor een groot ruiter en men netwerk maar dan moet je wel de krachten bundelen.
We blijven het Wilgenpad volgen. Aan de linker en rechterkant van de weg zien we de attributen die worden gebruikt voor de Boerakker Survivalrun. Het Survivalteam van Boerakker organiseert elk jaar een survivalrun in en rondom Boerakker. In Boerakker kun je het hele jaar trainen voor de survivalrun. Dit kan bij de vereniging Survival4ALL. Helaas is de run dit jaar niet doorgegaan ivm corona.
Aan het einde van het Wilgenpad gaan we linksaf en dan de brug over. We rijden nu op de Hooiweg. De Hooiweg is een smalle weg met hier
en daar drempels. Van natuurgebied rijden we nu meer het agrarisch gebied in. Weilanden en maisvelden wisselen elkaar hier af. In de weilanden staan naast koeien en schapen ook paarden.
Op de Hooiweg gaan we bij de tweede splitsing rechtsaf de Jouwerweg op. Op de Jouwerweg gaan we de eerste afslag links de Ipo Haaimaweg in. We komen meer verkeer tegen maar Stefan is braaf. Bij de derde splitsing gaan we naar links de Verlengde Havinga’s Reed op.
Aan het einde gaan we rechtsaf de Leidijk op. Langs de Leidijk zit een sloot waar watervogels hun plek hebben gevonden. Naast vogels ziet Gini ook weleens een vis zwemmen. Het is handig als je hoog op de bok van de menwagen zit want zo overzie je veel. Helaas zie je ook afval in de bermen liggen. Bij de eerste splitsing die we tegenkomen gaan we links af de Verkavelingsweg op. Hier kan Stefan wel even aan een lang teugeltje lopen. Stefan is absoluut niet schrikkerig en reageert eigenlijk niet op andere weggebruikers maar het is ook wel even fijn als er geen medeweggebruikers zijn en paard en menner kunnen nog meer ontspannen. Aan het eind van deze weg gaan we links de Oosterweg op. De Oosterweg gaat na een paar honderd meter over in de Hooiweg.
Op de Hooiweg is Stal Lucaswolde gevestigd. Een jonge dame longeert een paard en begroet ons vriendelijk. Het verbaast Gini wel dat er zoveel mensen met paarden in het Westerkwartier zijn maar dat zij ze 
eigenlijk nooit op straat treft onder het zadel of met de wagen.
We rijden door en zien links van ons Groningse Blaarkoppen. Het woord ‘blaar’ verwijst naar de gekleurde vlek rond de ogen in de witte kop. Dit dubbeldoel runderras is heel goed geschikt om te houden voor melk én vlees van hoge kwaliteit. Dit is extra duurzaam.
Als we verder rijden gaan we linksaf de Beldam op. Hier heb je weer een prachtig natuurgebied. Rechts van ons staan Schotse Hooglanders en met hun imposante horens trekken ze zelfs Stefan zijn aandacht.
Na een kort fotomomentje gaan we weer door. De Beldam komt uit op de N980 (Noorderweg) Hier gaan we linksaf het fietspad op wat parallel loopt aan de N980. We blijven op het fietspad tot aan de rotonde. Bij de rotonde gaan we de rijbaan weer op en vervolgen onze weg onder het viaduct bij Marum door. Gini gaat bewust op de rijbaan rijden. Het fietspad onder het viaduct is smal en daardoor is het niet veilig om daar fietsers te passeren. Na het viaduct komt er weer een
rotonde en gaan we rechtdoor Marum in. Het is goed opletten want hier kom je veel en groot verkeer tegen. Bij horecagelegenheid Kruisweg gaan we links af op de rotonde.
Deze weg heet Kruisweg. Na een tijdje verlaten we de rijbaan en gaan weer verder op het fietspad. Het geeft een achterop komende trekker de mogelijkheid om ons veilig te passeren. Na een kleine 2 kilometer zijn we weer terug bij stal.
Wat een leuke rit hebben we gehad. Het prachtige Westerkwartier biedt veel voor de ruiters en menners. De coulisse landschappen, de natuurgebieden en de dieren die je tegenkomt onderweg. Het leek wel of iedere inwoner een paard in de achtertuin had staan.
Op deze rit moet je rekening houden met groot verkeer. De oversteek over de A7 en het viaduct onder de A7 door kan misschien spannend zijn.
Mocht je deze rit willen rijden dan kan je in overleg met Natasja van Paardensportcentrum Marum gelegen aan de Kruisweg 112, 9363 AG te Marum je trailer plaatsen. Haar nummer is 06-25411727.
Er worden ook altijd 2 ritten georganiseerd in het Westerkwartier door de groep van Westerkwartier Paardenvertier. Een voorjaarsrit en een najaarsrit, deze informatie kun je terug vinden op de site van Stichting Westerkwartier Paardenkwartier.
Binnenkort ga ik op buitenrit met Jellie Busemann. Zij heeft mij uitgenodigd om te gaan rijden bij de Blauwe Stad. Ik ben erg benieuwd en heb er nu al zin in.
Groetjes Els Kramer-Fokkens
Portefeuillehouder KNHS regio Groningen en Regio Consulent Groningen.
Groningen door de oren van: Derde editie!! Wieneke Haderingh
Hoi, mijn naam is Els Kramer-Fokkens. Ik ben bestuurslid van KNHS Groningen. Ik beheer portefeuilles Recreatiesport en daarnaast ben ik ook Regio Consulent KNHS in de provincie
Groningen. Het is een uitdaging de recreatiesport te promoten en de bestaande activiteiten doorgang te laten vinden. Onze provincie is prachtig en daarom ga ik de aankomende maanden met paardenliefhebbers op buitenrit in provincie Groningen. Graag neem ik jullie mee in mijn ontdekkingstocht naar routes die ook door jou gereden kunnen worden. Wil jij ook dat ik een keer met jou meega op buitenrit stuur mij dan een mail of app!
Groetjes Els
Email: regioconsulentgroningen@gmail.com
Mobnr: 06-22865894
Groningen door de oren van:
Het is maandag morgen en het weer lijkt een beetje onstabiel. Ik heb afgesproken om 11 uur bij deWillem Lodewijk kazerne te Lauwersoog met Wieneke Hadderingh.
Even voorstellen:
Ik ben Wieneke Hadderingh (1970), ik rijd al paard sinds mijn 7e! Sinds mijn 17e geef ik paardrijles. In 1996 heb ik mijn instructeursdiploma 2e fase behaald. Waarna ik in 1997 de 3e en in 2000 de 4e fase allround met goed gevolg heb afgerond.
Ik woon in Bedum en heb daar een superfijne buitenbak met verlichting waarin je altijd kunt rijden. Ik heb 5 stallen bij huis, een wei, een longeerbak, een stapmolen en crosshindernissen in de wei die regelmatig aangepast worden.
Ik geef al jaren les. Ik verzorg die lessen bij manege’s, verschillende rijverenigingen, thuis en aan huis. Ik geef lessen in zowel springen als dressuur. Van vroeg in het voorjaar tot in het najaar organiseer ik crosstrainingen.
Ook geef ik les bij MBO opleidingen de opleiding paardenhouderij.).
Voor de ORUN opleiding van de KNHS ben ik door de KNHS bevoegd om de vooropleiding voor de fase 1 en 2 van het instructeursdiploma te verzorgen.
In de zomer geef ik cross- en springlessen tijdens instructieweken bij de Boerhaarshoeve in Grolloo en bij de KNHS in Ermelo.
Zelf ben ik ook actief in de wedstrijdsport, zowel in het crossen als springen en dressuur. Ik heb veel successen behaald in het crossen met mijn paarden Niek, Tristen, Zipper en Babe. In de klassen L, M en Z ben ik meerdere malen Noordelijk kampioen geweest. In 2012 zijn Babe en ik als 7e geëindigd in de Eventing Cup, in 2013 als 5e. Dorite heeft inmiddels het stokje overgenomen en niet geheel onverdienstelijk, in 1,5 jaar tijd loopt zij inmiddels van niets naar de klasse Z Eventing.
Met de paarden Niek en Imar ben ik uitgekomen in de klasse Z2-dressuur.
Voor deze rit heb ik ook mijn dochter Amber meegevraagd. Amber heeft 2 paarden waarmee ik ook af en toe samen met haar een buitenrit maak. Farvanto is een 10 jarige KWPN ruin en William is jarige Friese hengst In tegenstelling tot Wieneke is Amber echt alleen een
dressuuramazone. Amber gaat vaak met de paarden, na de training in de bak, een klein rondje op buitenrit vanuit onze boerderij in Lauwerzijl.
Als we aankomen bij de kazerne zijn we niet het enig paard minnend volk. Er staan meerdere trailer combinaties op de parkeerplaats bij de kazerne. Deze parkeerplaats leent zich prima om te parkeren voor dit soort combinaties.
Amber en ik hebben de paarden al opgezadeld als Wieneke arriveert. Wieneke heeft Dorite mee een 12 jarige KWPN merrie. Dorite is samen met Wieneke Z dressuur, Z springen en 3 sterren eventing (Internationale klasse). Wieneke geeft aan dat zij wel 2 á 3 keer in de week naar Lauwersoog gaat en dan kan je niet altijd iemand meevragen het lukt haar dan ook prima om zelfstandig Dorite van de trailer te krijgen en klaar te maken voor de rit.
We gaan het ruiterpad rijden dat in het oefenterrein van defensie ligt. Er zijn veel militairen op de been en wie weet komen we nog met hun oog tot oog te staan in het terrein. 
Vanaf de parkeerplaats geeft het eerste ruiterpad bordje ons de aanwijzing rechtsaf te moeten gaan. Wieneke zegt dat het officiële pad langs het hekwerk van de kazerne gaat maar door de overhangende takken kunnen we beter links langs de bosjes dan rechts via het hekwerk. Het gras is vrij hoog waar we langs moeten en dat geeft niet veel zicht op molshopen of kuilen in de bodem. In stap vervolgen we ons weg en kijken goed uit. We naderen een viaduct waar we onderdoor moeten om op het terrein te komen. Dit is ook de plek waar de militairen met hun materieel het gebied in gaan.
We rijden een breed zandpad op waar we met gemak met z’n drieën naast elkaar kunnen rijden. Na een kilometer staan er een paar bordjes die verschillende kanten aangeven. Wieneke kent de route uit haar hoofd en geeft aan dat we linksaf moeten gaan. Op het moment dat we links af slaan horen we een auto ons van achteren naderen. Het is een militair terreinwagen en de bestuurder wil graag even een praatje met ons maken. Welke rang deze man heeft weten we niet maar hij is terreinopzichter. Hij geeft aan dat het druk is op het terrein met militaire oefeningen. De militairen verplaatsen zich te voet, met tanks en terreinwagens.
De kans dat wij ze tegenkomen is erg groot en de man vraagt of onze paarden ook schrikkerig zijn. Het antwoord van onze kant op die vraag is dat we denken dat onze paarden wel wat kunnen hebben maar ja ze staan niet dagelijks oog in oog met een tank. De man geeft ook aan dat wij te gast zijn in het gebied en dat de militairen geen rekening met ons hoeven te houden en dat wij dus alert dienen te
zijn als de militairen ons willen passeren. Ik geef aan dat ik vanuit de KNHS op pad ben en dat de bordjes verwarring geven gelijk aan het begin van de route. De man geeft dit toe en dat ze ermee bezig zijn om nieuwe duidelijke bordjes te gaan plaatsen en daarmee zorgen dat de route duidelijk te volgen is. Hij geeft ons nog een plattegrondje met daarop de route die klopt.
De ontmoeting vraagt om een fotomomentje echter wil de man niet herkenbaar op de foto. Wij in tegen willen wel graag een foto met ons drieën en dat vindt hij geen probleem om die te maken.
We vervolgen de ruiterroute en het brede zandpad nodigt uit voor een drafje. Helaas komt er wel wat regen uit de lucht vallen maar het gebied is ook met een spat regen prachtig. Er zijn water partijen waar watervogels vertoeven. De open vlaktes die weer afgewisseld worden met bosrijk gebied geeft een gevarieerde route hier op het terrein. We zijn blij dat Wieneke mee is want bij de volgende splitsing staat er helemaal niks aangegeven. Wieneke roept al dat we naar rechts gaan. We gaan van draf naar galop. Wieneke geeft aan dat we 29 km per uur gaan. De paarden hebben de oortjes mooi naar voren en je ziet ze genieten. Langs het zandpad staan autowrakken bedoeld voor oefeningen van defensie. Bij een open vlakte waar we langs komen liggen er bulten waar we overheen draven met de paarden en dat is goed voor de achterhand van het paard. Wieneke geeft aan dat we wel goed moeten uitkijken omdat er vossenholen en konijnenholen kunnen zitten. Het gras is te hoog maar als ervaren eventing amazone kan Wieneke de grond goed lezen. Wieneke geeft aan dat het ook een verantwoording van jezelf is om je paard heel te houden en dat je dus goed voor je moet kijken hoe de bodem is.
Bij de volgende splitsing staat wel weer een bordje en moeten we naar rechts. Aan het eind van het zandpad zien we tanks staan. We gaan van galop naar de draf en vervolgens in stap als we de tanks naderen. De tanks staan stil en de militairen staan erbij en lijken een overleg te hebben. We groeten vriendelijk en vervolgen het pad verder.
Wieneke wil weten of wij het water in willen. Amber geeft aan dat ze wel wil maar dat Farvanto een hekel heeft aan natte voeten. William gaat zeker het water in als er een ander paard hem voorgaat. Aangezien hier de route ook niet goed staat aangegeven wijken we af van de route omdat Wieneke wel een plek weet waar je door het water heen kan. Dit is een plek waar de tanks ook doorheen gaan. Nu hopen dat er geen tanks aan het zwemmen zijn
zodat wij met de paarden er gebruik van kunnen maken. Op de plek aangekomen is het stil en gaat Wieneke voorop en volg ik haar met William. Het water is zo’n 60 cm diep en dat is een mooie diepte. In de eventing wedstrijd is het water maximaal 30 cm diep. Farvanto gaat het risico van natte voeten niet nemen en geeft Amber de gelegenheid om een foto te maken terwijl hij ziet hoe stoer zijn paarden vriendjes wel door het water heen gaan.
Na het pootje baden gaan we verder over het zandpad. Wieneke wil een galoptraining gaan doen waarbij ze ongeveer 10 minuten bij ons weggaat. Ze is een professional en kent haar paard goed en met gebruik van apparatuur doet zij die training. Wij geven haar die gelegenheid en ze galoppeert bij ons vandaan. Voor ze wegging heeft ze gezegd waar we langs moesten om haar later weer te treffen om de ruiterroute gezamenlijk te vervolgen.
Was het nu de tweede of derde splitsing waar we rechts moesten houden. Amber en ik hebben beide wat anders gehoord. We staan wat vertwijfeld om ons heen te kijken als daar de terreinopzichter komt aanrijden. De man stapt uit en vraagt of wij verdwaald zijn. We bevinden ons op een plek wat niet de officiële ruiterroute is. Ik verontschuldig ons en geef aan dat Wieneke het plattegrondje in haar jaszak heeft, die we eerder van hem hebben ontvangen. Aangezien de bordjes niet allemaal goed staan en sommige bordjes ontbreken in de route neemt hij ons niks kwalijk en geeft duidelijk aan waar we heen moeten.
Links een openvlakte en rechts bos, op het brede zandpad nemen we in draf een flauwe bocht naar rechts en daar komt Wieneke ons ook al tegemoet. We vervolgen gezamenlijk in stap het zandpad waar we langs het oefendorp komen.
Het oefendorp Marnehuizen is het grootste oefendorp van Europa. Het dorp is gebouwd als bezuiniging om ervoor te zorgen dat Nederlandse militairen niet langer naar Duitsland of Engeland hoeven om te trainen. Het dorp maakt realistische training in stadsoorlog mogelijk en de militaire naam is dan ook ‘Urban Training Centre’. Het oefendorp wordt ook door de brandweer, politie, Mobiele Eenheid en door buitenlandse strijdkrachten en anti-terreureenheden (zoals de DSI en de FBI) gehuurd voor oefeningen, al dan niet in samenwerking met de Nederlandse defensie.
We lijken nu wel in een scene van Warhorse terecht te zijn gekomen. Het geluid van oorlog horen we vlakbij. Het mitrailleur geluid gaat in één stuk door. De paarden stappen rustig door en kijken er totaal niet van op. Toch bijzonder dat de paarden volledig ontspannen zijn.
Na het oefen dorp gaan we rechtsaf over een houten brug. Sterk genoeg voor tanks dus onze paarden kunnen er gerust over. Na de brug gaan we linksaf en zitten we als het goed is weer op de officiële ruiterroute.
We zien aan onze linkerkant een stuk of 30 militairen die aan het lunchen zijn. Ik stuur William er heen voor een snackje. We krijgen koffie en thee aangeboden en slaan dit niet af. Het is goed om met de gebruikers van dit terrein kennis te maken. De paarden krijgen een plakje brood. De militairen vragen veel over de paarden. Zo stoer de mannen eruit zien als een paard opeens een onverwachte beweging maakt deinzen de mannen achteruit wat een komisch tafereel oplevert.
Na deze leuke onderbreking van de rit vervolgen we onze buitenrit weer verder
en arriveren na een klein kwartier weer bij de trailers.
We hebben genoten van deze buitenrit ondanks een kleine regenbui. De wind was redelijk aanwezig waardoor we weer opgedroogd de rit konden beëindigen.
De nadelen van deze ruiterroute is dat de bewegwijzering niet altijd klopt en is het raadzaam om een plattegrond mee te nemen waar de route opstaat. Tijdens oefeningen kun je oog in oog komen te staan met een tank of ander militairvoertuig. Er is geen toegang voor menwagens. Let wel er worden 2x per jaar tochten georganiseerd waarbij je wel aangespannen kunt deelnemen. Deze tochten zijn in het voorjaar en najaar en worden georganiseerd door Stichting Paarden Sport Commissie De Marne. De gegevens zijn te vinden op www.paardensportdemarne.nl Mocht de najaarstocht 2020 wel doorgaan dan staat dit gepland op 3 oktober en inschrijven start dan op 3 september.
De voordelen is dat de zandpaden extra breed zijn en je genoeg ruimte hebt. Je er op de meeste dagen niemand tegen komt en je je alleen waant in dit prachtige gebied. Als er oefeningen zijn geeft dit extra smeu aan de rit en is dus ook een voordeel. Je er reeën, vossen en konijnen kunt tegen komen naast de vele watervogels. De parkeergelegenheid er goed is en waar je gerust je trailer kunt parkeren.
Mocht jezelf het spannend vinden om op buitenrit te gaan, wil je meer weten over eventing of andere paarden dingen dan kan Wieneke je daarbij helpen. Neem een een kijkje op haar site www.wienekehadderingh.nl voor meer info.
Binnenkort ga ik mee op de menwagen van Gini Oosterhof. Zij laat mij een deel van het Westerkwartier zien.
Tot de volgende keer.
Groetjes Els Kramer
Portefeuillehouder Recreatiesport en Regio Consulent KNHS Groningen
