Trots zijn wij!!
Knhs regio Groningen , heeft Marten Luiten en onze Bondscoach Monique Peutz in het zonnetje gezet voor de uitstekende prestaties die ze afgelopen week hebben behaald teamgoud en individueel goud op het EK young riders…
Hoi, mijn naam is Els Kramer-Fokkens. Ik ben bestuurslid van KNHS Groningen. Ik beheer de portefeuille Recreatiesport en daarnaast ben ik ook Regio Consulent KNHS in de provincie Groningen. Het is een uitdaging de recreatiesport te promoten en de bestaande activiteiten doorgang te laten vinden. Onze provincie is prachtig en daarom ga ik de aankomende maanden met paardenliefhebbers op buitenrit in provincie Groningen. Graag neem ik jullie mee in mijn ontdekkingstocht naar routes die ook door jou gereden kunnen worden. Wil jij ook dat ik een keer met jou meega op buitenrit stuur mij dan een mail of app!
Groetjes Els
Email: regioconsulentgroningen@gmail.com
Mobnr: 06-22865894
Even voorstellen:
Van links naar rechts:
Eline (12) op Roos (8)
Indy (12) op Fleur (21)
Angela (37) op Fons (18)
Trudy (46) op Nynke (7)
Mandy ( 19) op Ritske (7)
Nora (16) op Obony (24) en
Mira (13) op Josje (9)
Trudy Karsies 46 jaar
Opleiding; hippische beroepsopleiding paardensport te Deurne.
Ik rij paard vanaf mijn 10de en heb zelf altijd de luxe gehad om pony’s en paarden bij huis te hebben.
Tijdens mijn opleiding veel stage gelopen op verschillende grote springstallen en jonge paarden in de springsport mogen starten.
– stal Horsey in Boekeloo
– Arjen Vos Dwingeloo
– Jur Vrieling Holwierde
Na mijn opleiding heb ik gewerkt als ruiter bij de eptm merries en de abfp testen voor jonge paarden op het Fries paarden centrum te Drachten.
Hierna 10 jaar gewerkt voor stoeterij Bommelsteyn als beheerder van een stoeterij met Friese dekhengsten die in de sport werden uitgebracht.
Pas later toen ik moeder werd me meer gefocust op ‘t lesgeven waardoor ik in het manege vak rolde. Na eerst in dienst te zijn geweest op de manege de Veenhoeve te Appingedam, nu alweer 5 jaar zelfstandig.
Samen met mijn 2 zonen, 3 honden en 17 paarden woon ik hier als beheerder van de vereniging SEO. De samenwerking loopt plezierig en voor beide partijen is het een win win situatie.
Mijn stal naam heet “stal Roegwold”, en via mij worden er buitenritten georganiseerd.
De maximale groepsgrootte is 8 personen en je kunt kiezen voor een uurs of 2 uurs buitenrit.
De kosten zijn voor een uur € 15,- en voor de 2 uurs € 25,-
Vereiste is dat je lid bent van de fnrs/knhs.
Helaas organiseer ik geen buitenritten voor de beginnende ruiter.
Als gevorderde ruiter moet je de galop goed onder controle hebben.
De rit:
We hebben een hittegolf in Nederland. De meeste mensen zoeken verkoeling op het strand, een waterplas of bij de ventilator. Trudy gaat in alle vroegte op buitenrit met leden die dat graag willen. Om kwart voor 7 kom ik aan in Schildwolde. De meeste ruiters die meegaan zijn al druk in de weer met het paard of de pony die ze toegewezen hebben gekregen van Trudy. Ik krijg Rico toegewezen, een imponerende grote vos van 22 jaar.
Als we allemaal de paarden hebben opgezadeld gaan we naar de binnenbak om op te stijgen. We rijden een paar rondjes in stap en draf. Trudy vertelt ons wat ik kom doen en dat we naar Kolham gaan rijden. Trudy geeft ook aan waar iedereen gaat rijden. Zij kent de paarden en pony’s en weet ook waar ze het beste kunnen lopen op buitenrit. Ik mag als één na laatste in de groep. De temperatuur is heerlijk zo in de vroege ochtend en we vertrekken met een groep van 9 personen op buitenrit.
Vanaf het terrein van SEO gaan we rechtsaf in colonne langs de weg. We moeten een stukje langs de openbare weg, de Schildwolderdijk. Waar we gebruik kunnen maken van de berm, verzoekt Trudy ons dat ook te doen. Niet alle paarden staan op ijzers en dan is het lopen in de berm een behoud voor de hoeven. Aan onze linkerkant ligt er een grasveld keurig bij. Hier worden bij Kwekerij Groenwold graszoden gekweekt. Een stukje verder komen we aan de rechterkant langs een maisveld waar we langs het mais rijden op de maaistrook. Het mais torent hoog boven ons uit. Bij de splitsing moeten we oversteken. Trudy geeft aan dat we zo dicht mogelijk bij elkaar moeten gaan rijden en ook zoveel mogelijk naast elkaar om vlot te kunnen oversteken. Hier gaat de Schildworlderdijk over in de Groenedijk. Na het oversteken moeten we gelijk een brug over het Slochterdiep passeren. We rijden in colonne over de brug heen en Indy sluit de rij.
Bij de Boslaan steken we schuin over naar links en rijden dan weer op het land over het maaipad. Er zit een sloot aan de rechterkant van ons en Trudy geeft aan dat wij ons zweepje dan ook aan de linkerkant moeten houden. Verderop staat een molen, de Fraeylemamolen. Deze molen is één van de drie poldermolens in dit gebied. We gaan rechts om de molen heen en na de molen gelijk weer links het maaipad op.
We blijven op het maaipad we moeten twee keer een weg oversteken wat we weer doen zoals Trudy ons aangegeven heeft. Dichtbij elkaar en gelijk oversteken. We willen niet dat de groep onderbroken wordt. Als we verder op de Groenedijk rijden gaan we over de brug rechtsaf. Aan de linkerkant van ons staat de 2de poldermolen “De Ruiten” fier in het landschap.
We passeren een stapel met kuilbalen en gaan daarna rechts langs een perceel het veld in. Op het stuk zitten heel veel ganzen. Trudy en sommige andere ruiters maken ganzen geluid waardoor ze opstijgen en elders een ander plekje vinden. We hebben nu rechts het water Grootewijk en links een aardappelveld. We gaan in draf nadat Trudy dat heeft aangegeven. Aan de rechterkant doemt een prachtig natuurgebied op met een waterpartijen. Verschillende vogels en Groninger Blaarkoppen zoeken hun verkoeling in en om het water. Aan het eind van het pad komen we in het natuurpark ’t Roegwold.
Ten oosten van Groningen ligt ’t Roegwold, een gebied met oude natuur én steeds meer nieuwe natuur. Landbouwgronden tussen de al bestaande natuurgebieden worden hier heringericht.
In de Westerpolder heeft de eentonige grasmat al plaatsgemaakt voor een ruige bodem. Hier komen nu mooie bloeiers voor als goudknopje en rietorchis, en vogelsoorten als de roodborsttapuit en kleine karekiet.
In Ae’s Woudbloem is een gevarieerd landschap ontstaan met gras en struwelen, lage plassen en hoger gelegen zandkoppen. De rietmoerassen van Tetjehorn herbergen vogelsoorten als baardmannetje en porseleinhoen.
De komende jaren wordt ook het Dannemeer aangepakt. Hier komen bossen, open water en graslanden vol kruiden.
Aan het eind van het maaipad komen we op een soort van dijk en gaan bij het fietspad linksaf. Het fietspad loopt rechts van ons en er is ruimte genoeg op het zandpad om op veilige afstand van fietsers te rijden. We volgen het fietspad 
en daar waar wij geen berm meer hebben gaan we op het fietspad rijden.
Er lopen in dit gebied ook veel natuurlijke wandelpaden. We volgen dan ook de blauwe paaltjes in het gebied. Heuveltjes, bosjes, open vlaktes en nog vele andere natuurschoonheid komen we tegen.
Als we het water volgen moeten we rechts een smal bruggetje over. Het bruggetje is smal en Trudy wil heel graag dat we één voor één het bruggetje overgaan.
Indy sluit de rij weer over de brug en in colonne rijden we verder. Er is ruimte genoeg op te draven en te galopperen. Alle ruiters die mee zijn kunnen prima rijden. Je moet ook steeds verdacht zijn op eenden of reigers uit de sloot.
Het is wel gewenst dat je wel in het zadel blijft zitten. Trudy geeft veel aanwijzingen tijdens de buitenrit dat is leerzaam en geeft ook vertrouwen. Er wordt gekletst en genoten van de omgeving.
Aan de linkerkant staat een bordje ruiterpad en deze slaan wij in. Aan de rechterkant van het pad lopen stroomdraden en daar moeten we rekening mee houden. Het pad is keurig gemaaid en breed genoeg om de stroomdraden niet op te zoeken.
Aan het eind van dit ruiterpad steken wij de Uiterdijk schuin over en komen we in een bos met daar door heen een smal pad. Aan het eind van dat pad komen we weer op de Uiterdijk uit die wij weer oversteken en vervolge onze weg in de berm.
Na een kilometer of 2 gaan we linksaf. Hier is een ingang van het Zwaneveldsgat. Je kan ook vanaf deze plek de ruiterpaden inkomen. Adres: Parkeerplaats aan de Uiterdijk in Kolham.
De zon staat al mooi te schijnen dus verkoeling voor de paarden is een welkome afwisseling op deze buitenrit.
Ze laten zich ook maar één keer aansporen om het water in te gaan. Wat een pret. Voor de pony Fleur is dit de hemel op aarde. Ze staat te stampen in het water en geniet met volle teugen.
anzelfEr is één combinatie waarvoor dit nieuw is. Mandy en Ritske hebben de waterplas gezamenlijk nog niet gezien. Trudy vraagt of de rest uit het water wil gaan zodat zij Mandy kan begeleiden naar het water toe en het liefst erin. Geen probleem want de vriend van Trudy is inmiddels ook bij de waterplas en voor wie wil heeft hij koffie en/of limonade mee. Na één poging laat Ritske zich al begeleiden naar het water en gaat wat twijfel toch natte voeten halen. Je ziet hem genieten en wil eigenlijk niet meer uit het water. Prachtig leermoment en in alle rust en aanwijzingen die Trudy geeft gaat het als vanzelf
We gaan de waterplas verlaten en gaan daar waar wij er ingekomen zijn ook weer uit. Rechtsaf de Uiterdijk op. We hebben de waterplas nu aan onze rechterzijde aan het eind van de plas gaan we rechtsaf. We komen nu in een d ennenbos. Het pad is smal en het heeft is mysterieus. Aan het eind komt de zon tussen de bomen gluren en dan is het net een sprookje.
Helaas zijn de foto’s niet zo scherp maar geeft wel de sfeer aan.
We komen door een dichtbegroeid pad. Het is dat Trudy weet dat je er langs kan maar hier was een heggenschaar wel handig geweest. We gaan uit het bos linksaf. Uiteindelijk komen we weer op het stuk wat we de heenweg ook hebben gereden. Niet dat dit saai is want je ziet toch weer andere dingen dan op de heenreis. Het smalle bruggetje gaan we weer één voor één over. We hebben de Slochter Ae aan onze linkerkant. Bij de splitsing gaan we rechts hier kwamen we op de heenweg niet langs we rijden door tot aan de Kooiweg. Op dit punt loopt de Kooiweg dood en wij steken over en gaan rechtdoor. Het brede pad nodigt weer uit voor draf en galop. We komen nu weer op bekend terrein. Links het water en rechts natuurgebied.
Wat een mooi gebied en wat fijn dat je daar te paard van en mag genieten.
W e rijden nu dezelfde weg terug. Langs de maaipaden, de molens, de brug en het maisveld.
We komen dan weer op de Schildworderdijk. De boeren zijn druk en als er een trekker aankomt gaan we even een zijstraatje in zodat de trekker ons veilig kan passeren. Nog een paar honderd meter en we zijn weer terug bij de Stal. Wat hebben we een prachtige rit gehad met zoveel afwisseling in de natuur. We zijn ruim 2 uur onderweg geweest.
Op stal worden de paarden afgezadeld, de hoefjes uitgekrabd, afgespoeld en mogen ze dan lekker op stal. Ze gaan tegen de avond weer naar buiten als het weer wat afgekoeld is.
Het gebied de Woudbloem is echt een aanrader om te gaan rijden. Je kan vanaf Schildwolde het gebied in of vanaf Kolham.
In Schildwolde kan geparkeerd worden bij de parkeerplaats Groendijk/Boslaan. In Kolham aan de Uiterdijk.
Trudy en alle ruiters bedankt voor deze mooie rit, jullie zijn toppers.
Volgende keer ga ik met Ellen Hinrichs mee in Onstwedde.
Groetjes Els Kramer
Hoi, mijn naam is Els Kramer-Fokkens. Ik ben bestuurslid van KNHS Groningen. Ik beheer de portefeuille Recreatiesport en daarnaast ben ik ook Regio Consulent KNHS in de provincie Groningen. Het is een uitdaging de recreatiesport te promoten en de bestaande activiteiten doorgang te laten vinden. Onze provincie is prachtig en daarom ga ik de aankomende maanden met paardenliefhebbers op buitenrit in provincie Groningen. Graag neem ik jullie mee in mijn ontdekkingstocht naar routes die ook door jou gereden kunnen worden. Wil jij ook dat ik een keer met jou meega op buitenrit stuur mij dan een mail of app!
Groetjes Els
Email: regioconsulentgroningen@gmail.com
Mobnr: 06-22865894
We zijn inmiddels bij de 7de editie van Groningen door de oren van. Bij 1 van de eerste edities kreeg ik een berichtje van Mascha Blokzijl dat ik wel met haar dochter Indy mee mocht op de menwagen. De afspraak werd gemaakt en ik ben in Wagenborgen. Wagenborgen is een dorp in de gemeente Delfzijl, tot 1990 was Wagenborgen de grootste woonkern binnen de toenmalige gemeente Termunten.
We hebben afgesproken aan de Hoofdweg waar de pony staat die Indy voor de menwagen heeft lopen.
Indy Blokzijl (13) jaar gaat naar het VWO te Appingedam. Indy doet aan B dressuur, B springen en is nu ook gaan mennen. Indy is heel veelzijdig met de paardensport bezig en ze geniet er zichtbaar van.
Bloem, een 16 jarige voskleurige Welsh, wordt aangespannen en daar gaan we samen mee op buitenrit.
Van de stal gaan we rechtsaf de Hoofdweg op. Het verkeer is druk maar Bloem geeft nergens om.
Alhoewel als er even later een motor ons van achteren nadert begint Bloem wel te dribbelen. Ze vindt het geluid niet zo fijn. De motor blijft achter ons rijden en als wij bij de 3de weg linksaf slaan gaat de motor rechtdoor. We rijden nu op De Hoogte en Bloem komt weer tot rust. Indy kan Bloem goed sturen en er was geen moment dat ik twijfelde aan haar stuurkunsten op de bok. Bij de eerst volgende kruispunt gaan we linksaf de G. Boelmanweg op. Dit is een vrij lange weg dwars door het dorp. De weg gaat op den duur weer over in de Hoofdweg en daarna in de Familie Bronsweg. We passeren een oud gebouw wat vroeger de ingang was van Groot Bronswijk. Groot Bronswijk, tot 1960 Vereniging Tot Christelijke Liefdadigheid geheten, was een instelling voor gehandicaptenzorg, en na 1960 psychiatrisch centrum. Het werd in de volksmond meestal “Wagenborgen” genoemd en in het dorp zelf “de Stichting”.
De psychiatrische zorg van Groot Bronswijk is verplaatst naar Winschoten, Delfzijl en Stadskanaal. Wagenborgen wordt dan ook verlaten. Een ingrijpende stap voor alle partijen, maar een stap die met overtuiging is gezet. De gemeente heeft het Groot Bronswijkterrein (ruim 24 hectare) in Wagenborgen aangekocht. Doel hiervan is een gevolg te geven aan het toekomstplan van Wagenborgen. De gemeente ziet Wagenborgen als een centrumdorp voor het zuiden van de gemeente en vindt het belangrijk dat het dorp goede voorzieningen behoudt en maatschappelijke functies op het gebied van zorg en wonen.
Het Groot Bronswijk-terrein in Wagenborgen is in essentie een mooi park met daarin een dierenweide, een begraafplaats en een waterpartij. Op het terrein komt onder andere een nieuw kindcentrum, dat onderdak gaat bieden aan basisschool De Kronkelaar en kinderopvang Kids2b. Daarnaast komen er woningen op het terrein en krijgt het een nieuwe recreatieve inrichting. Woonstichting Groninger Huis heeft plannen om woningen te bouwen en zal een nieuwe huisartsenpraktijk realiseren.
We gaan rechtsaf het terrein van Groot Bronswijk op. Een mooi park met oude 
bomen, grasvelden en weggetjes doemt voor ons op. In het park nemen we de 1steafslag rechtsaf. Ze willen mij graag de Tiny Houses laten zien die er gebouwd zijn. De eerste drie tiny houses van Woonstichting Groninger Huis zijn geplaatst. Ze staan op het Groot Bronswijk terrein in Wagenborgen, midden in de natuur. Het zijn drie unieke tiny houses met elk een eigen karakter en geschikt voor één- of tweepersoons huishoudens. Het wachten is nog op de nutsvoorzieningen, daarna start de verhuur. Een tiny house is een klein maar volwaardig huis om permanent in te wonen. Gebouwd om eenvoudig te leven met minder spullen om je heen. De meeste tiny houses maken slim gebruik van de beperkt beschikbare woonruimte. Wonen in een tiny house is een bewuste keuze. Niet omdat de kosten laag zijn, maar omdat de manier van wonen en leven je aanspreekt. Als we op het pad rijden staan de tiny houses aan de linkerkant van ons. Op een prachtige locatie gebouwd. Er is veel belangstelling voor deze woningen en als ik om mij heen kijk nog genoeg ruimte voor meerdere huisjes. We rijden het pad af wat in een lus ligt waardoor
we weer uitkomen waar we het terrein op zijn gekomen. We gaan linksaf de Familie Bronsweg op. Deze weg gaat over in de Hoofdweg en bij de T-splitsing gaan we rechtsaf de Troostlaan in.
Het terrein van Groot Bronswijk
Als we de Troostlaan uitrijden gaan we rechtsaf de H.L.Emmensweg op. Vervolgens linksaf De Berken in. We kronkelen nu over “bomen” weggetjes door Wagenborgen. Na De Berken rechtsaf naar De Wilgen, linksaf De Elzen waar we de 2deweg rechtsaf gaan. Deze straat heet de Menterne. Hier staat een voormalige zorgcomplex waar je nu een appartement kunt huren of kopen. Op de Menterne vervolgen we de weg tot we op een doodlopend stuk komen. Wat niet zo lijkt maar er wel is, is aan het eind van deze weg er een voetpad het park in gaat. Indy stuurt Bloem langs een hoog heg op een smal voetpad.
We komen in een mooi park. Bloem weet precies waar het galopgedeelte is. Met een simpele aansporing gaan we dan ook in galop. Indy zit te genieten op de bok en ik ook. We komen op een splitsing en gaan rechtsaf de Meerweg op. We passeren een boerderij en aan de heerlijke geur te ruiken is dit een melkveebedrijf. We rijden op deze weg omdat ik heb gehoord dat hier het Hippisch Centrum Proostmeer gebouwd is. Het is een centrum voor pensionstalling met een binnenbak 20m x 40m en een buitenbak 20m x 60m met eb en vloed bodem. Verder hebben ze meer voorzieningen als weidegang, paddocks en een wasplaats. Het centrum wordt gerund door Henk Boonstra en dochter Lieke Boonstra. Ze hebben naast de pensionstalling een 5-tal fokmerries. In september is er een opendag. Wil je hier meer over weten volg dan hun Facebookpagina.
Vlakbij het centrum is een combine bezig op het land en we besluiten terug te gaan naar het park. Onderweg nog wel even een fotomomentje. De bloemenstrook die gezaaid is voor de insecten is prachtig.
Zodra we weer terug zijn ter hoogte van het park gaan we linksaf het park weer in. Er is een waterplas in het park die Indy mij graag wil laten zien vanaf het naast gelegen strandje. We rijden om de plas heen naar het strandje. Bij het strandje aangekomen ga ik van de menwagen af. Ik wil graag foto’s maken van de combinatie als ze het water door gaan. Vervolgens ga ik mee door het water heen. Ik sta achterop en het water spettert zo mijn schoenen in. Geweldig wat een belevenis en daar heb ik prima natte voeten voorover.
Na het waterspektakel gaan we weer terug om de plas heen en rijden het park weer uit. We slaan linksaf de Meerweg op. Bij de eerst volgende splitsing gaan we rechtsaf De Wilgen op. Deze weg gaat via een knik in de weg over in de Hoofdweg. Nog een klein stukje door het dorp en we zijn weer terug bij de stal.
Het was een leuke afwisselende route, bebouwde kom, buiten de bebouwde kom, park en waterplas. Het was super leuk om met een jonge menner Wagenborgen te ontdekken. Indy en Bloem deden het goed en ik wens hun samen vele mooie ritten en competities.
Waar ik volgende keer ga rijden blijft nog even een verrassing. Hoop dat jullie genieten van deze verslagen.
Tot de volgende keer.
Groetjes Els
Hoi, mijn naam is Els Kramer-Fokkens. Ik ben bestuurslid van KNHS Groningen. Ik beheer de portefeuille Recreatiesport en daarnaast ben ik ook Regio Consulent KNHS in de provincie Groningen. Het is een uitdaging de recreatiesport te promoten en de bestaande activiteiten doorgang te laten vinden. Onze provincie is prachtig en daarom ga ik de aankomende maanden met paardenliefhebbers op buitenrit in provincie Groningen. Graag neem ik jullie mee in mijn ontdekkingstocht naar routes die ook door jou gereden kunnen worden. Wil jij ook dat ik een keer met jou meega op buitenrit stuur mij dan een mail of app!
Groetjes Els
Email: regioconsulentgroningen@gmail.com
Mobnr: 06-22865894
Stefan (12 jaar)
Even voorstellen:
Verhaaltje van Gini Oosterhof,
Leeftijd 51 jaar, sinds 1991 wonen wij in Nuis, buiten de bebouwde kom. Al vanaf kleins af aan ben ik met shetlanders opgegroeid, toen wij in Nuis kwamen wonen hebben wij eerst Shetlanders gehad ( die we nog steeds hebben) en ook voor de menkar kunnen lopen. Op een gegeven moment heb wij (samen met mijn man) gekozen om een haflinger (Stefan) aan te schaffen en deze te beleren voor de menkar, vervolgens is daar nog een tweede haflinger bijgekomen (Mona) en samen lopen ze in dubbelspan. Ik ga regelmatig op buitenrit. In de weekenden ben ik vaak in Appelscha of Dwingeloo te vinden voor de lange buitenritten. Wij hebben zeer actief meegedaan aan Mendurance wedstijden klasse 1 en 2 welke werden georganiseerd door het hele land, maar vanwege de steeds maar wijzigende regelgeving bij deze wedstrijden en omdat deze wedstrijden alleen nog maar ver weg werden georganiseerd zijn we hier mee gestopt. Nu de overstap naar de dressuur gemaakt, gestart in klasse B.
Ik beleef veel plezier in het maken van een buitenrit omdat je in de buitenlucht bent en je paard getraind blijft
Het is donderdag, 16 juli, als ik om 9 uur mijn auto parkeer op de grens Marum/Nuis. Vandaag ga ik mee met Gini Oosterhof en haar haflinger Stefan. 
We gaan rijden in het Westerkwartier. Het was tot 1798 één van de ‘kwartieren’ waarin de Groningse Ommelanden bestuurlijk waren verdeeld en bleef sindsdien als streek bekend.
Tegenover de woning waar Gini woont ligt een stuk land waar de stal zich bevindt. Stefan begroet ons vanuit zijn stal.
De menwagen staat al klaar en Stefan blijft rustig los staan als Gini het tuig bij hem opdoet. Mooi om te zien het vertrouwen en de rust die paard en eigenaar hebben voor elkaar.
Zodra Stefan voor de menwagen staat gaat Gini op de bok zitten en loop ik een stukje voorop om het hek open en dicht te maken om zo van het terrein af te komen.
Vanaf het terrein slaan we linksaf het fietspad op. Het fietspad loopt parallel aan de Nieuweweg dit is de doorgaande weg tussen Marum en Niebert. Ik vraag Gini waarom ze ervoor kiest om op het fietspad te gaan en niet op de weg. Gini geeft aan dat als ze met enkelspan gaat rijden hiervoor kiest. Het is veiliger omdat er op de weg soms hard gereden wordt. Als ze dubbelspan gaat rijden gaat ze wel de weg op, ze is dan als combinatie te groot voor op het fietspad waardoor ze fietsers zou kunnen hinderen. Op de Nieuweweg nemen we de derde afslag links wat ons brengt op Mienscheer.
De weg en de omgeving is erg typerend voor de streek het Westerkwartier. De streek staat bekend om zijn coulisse landschap. Het is rustig op de weg af en toe worden we ingehaald door een personen auto of een brommer. Langs de kant van de weg staan Eiken waar de eikenprocessierups in leeft. De bomen, waar een nest in zit, hebben een rood/wit waarschuwingslint om de stam. Gini vertelt dat er wordt geadviseerd om vleermuizen kasten op te hangen
omdat vleermuizen de vlinder, die ontstaat 
uit de rups, zien als lekkernij.
Als je op Mienscheer rijdt kom je op den duur vlakbij de A7 waar het Shell station “Mienscheer” is gevestigd.
We rijden verder in draf en de weg wordt geleidelijk steiler. We komen op een splitsing waar we linksaf gaan om over de A7 heen te gaan. Wel imponerend om het razende verkeer onder je te horen. Je ziet het verkeer niet want links en rechts zit er een houtenwand. Ik moet gaan staat om een blik over de wand te werpen. Stefan wordt er niet anders van en met zijn oortjes naar voren laat hij zich leiden over het viaduct. De weg is niet breed en als je tegenliggers hebt dien je op elkaar te wachten.
Zodra we het viaduct over zijn slaan we rechts af de Lietsweg op. Hier gaat de weg weer geleidelijk dalen. Links van ons uitgestrekt natuurgebeid en rechts van ons, gescheiden door een weiland met schapen, de A7.
De Lietsweg is lang maar zeker niet saai. De natuur
wisselt elkaar af. Stefan stapt mooi voor de menwagen en Gini en ik wijzen elkaar op de dieren die we zien. Een haas in het veld en een buizerd in de lucht. Op een gegeven moment krijgen we een scherpe bocht naar rechts waar de Lietsweg overgaat in de Roordaweg. Op de Roordaweg nemen we de tweede weg links, het Wilgenpad. Het Wilgenpad is een onverharde weg. Gini geeft aan dat Stefan wel mag gaan draven. Echter als het pad later wat slechter wordt gaat ze toch weer over in de stap. Het hobbelt te veel, zegt Gini met een brede glimlach.
Links van ons zien we het terrein van Stichting de Dotterbloem. Op 3 augustus 2006 hebben de twee Agrarische Natuurverenigingen in het Westerkwartier, Boer & Natuur Zuidelijk Westerkwartier en Natuur- en Milieuvereniging De Eendracht, Stichting De Dotterbloem opgericht. Een stichting die zich inzet voor de verwerving en het beheer van gronden binnen en buiten het natuurnetwerk Nederland in het Zuidelijk Westerkwartier. De stichting treedt op als particuliere landschapsbeheerder en werkt zonder winstoogmerk. Het is een prachtig gebied en volgens Gini zou het geweldig zijn om er een zandpad doorheen te leggen waar ruiters en menners gebruik van zouden kunnen maken. Het Westerkwartier leent zich voor een groot ruiter en men netwerk maar dan moet je wel de krachten bundelen.
We blijven het Wilgenpad volgen. Aan de linker en rechterkant van de weg zien we de attributen die worden gebruikt voor de Boerakker Survivalrun. Het Survivalteam van Boerakker organiseert elk jaar een survivalrun in en rondom Boerakker. In Boerakker kun je het hele jaar trainen voor de survivalrun. Dit kan bij de vereniging Survival4ALL. Helaas is de run dit jaar niet doorgegaan ivm corona.
Aan het einde van het Wilgenpad gaan we linksaf en dan de brug over. We rijden nu op de Hooiweg. De Hooiweg is een smalle weg met hier
en daar drempels. Van natuurgebied rijden we nu meer het agrarisch gebied in. Weilanden en maisvelden wisselen elkaar hier af. In de weilanden staan naast koeien en schapen ook paarden.
Op de Hooiweg gaan we bij de tweede splitsing rechtsaf de Jouwerweg op. Op de Jouwerweg gaan we de eerste afslag links de Ipo Haaimaweg in. We komen meer verkeer tegen maar Stefan is braaf. Bij de derde splitsing gaan we naar links de Verlengde Havinga’s Reed op.
Aan het einde gaan we rechtsaf de Leidijk op. Langs de Leidijk zit een sloot waar watervogels hun plek hebben gevonden. Naast vogels ziet Gini ook weleens een vis zwemmen. Het is handig als je hoog op de bok van de menwagen zit want zo overzie je veel. Helaas zie je ook afval in de bermen liggen. Bij de eerste splitsing die we tegenkomen gaan we links af de Verkavelingsweg op. Hier kan Stefan wel even aan een lang teugeltje lopen. Stefan is absoluut niet schrikkerig en reageert eigenlijk niet op andere weggebruikers maar het is ook wel even fijn als er geen medeweggebruikers zijn en paard en menner kunnen nog meer ontspannen. Aan het eind van deze weg gaan we links de Oosterweg op. De Oosterweg gaat na een paar honderd meter over in de Hooiweg.
Op de Hooiweg is Stal Lucaswolde gevestigd. Een jonge dame longeert een paard en begroet ons vriendelijk. Het verbaast Gini wel dat er zoveel mensen met paarden in het Westerkwartier zijn maar dat zij ze 
eigenlijk nooit op straat treft onder het zadel of met de wagen.
We rijden door en zien links van ons Groningse Blaarkoppen. Het woord ‘blaar’ verwijst naar de gekleurde vlek rond de ogen in de witte kop. Dit dubbeldoel runderras is heel goed geschikt om te houden voor melk én vlees van hoge kwaliteit. Dit is extra duurzaam.
Als we verder rijden gaan we linksaf de Beldam op. Hier heb je weer een prachtig natuurgebied. Rechts van ons staan Schotse Hooglanders en met hun imposante horens trekken ze zelfs Stefan zijn aandacht.
Na een kort fotomomentje gaan we weer door. De Beldam komt uit op de N980 (Noorderweg) Hier gaan we linksaf het fietspad op wat parallel loopt aan de N980. We blijven op het fietspad tot aan de rotonde. Bij de rotonde gaan we de rijbaan weer op en vervolgen onze weg onder het viaduct bij Marum door. Gini gaat bewust op de rijbaan rijden. Het fietspad onder het viaduct is smal en daardoor is het niet veilig om daar fietsers te passeren. Na het viaduct komt er weer een
rotonde en gaan we rechtdoor Marum in. Het is goed opletten want hier kom je veel en groot verkeer tegen. Bij horecagelegenheid Kruisweg gaan we links af op de rotonde.
Deze weg heet Kruisweg. Na een tijdje verlaten we de rijbaan en gaan weer verder op het fietspad. Het geeft een achterop komende trekker de mogelijkheid om ons veilig te passeren. Na een kleine 2 kilometer zijn we weer terug bij stal.
Wat een leuke rit hebben we gehad. Het prachtige Westerkwartier biedt veel voor de ruiters en menners. De coulisse landschappen, de natuurgebieden en de dieren die je tegenkomt onderweg. Het leek wel of iedere inwoner een paard in de achtertuin had staan.
Op deze rit moet je rekening houden met groot verkeer. De oversteek over de A7 en het viaduct onder de A7 door kan misschien spannend zijn.
Mocht je deze rit willen rijden dan kan je in overleg met Natasja van Paardensportcentrum Marum gelegen aan de Kruisweg 112, 9363 AG te Marum je trailer plaatsen. Haar nummer is 06-25411727.
Er worden ook altijd 2 ritten georganiseerd in het Westerkwartier door de groep van Westerkwartier Paardenvertier. Een voorjaarsrit en een najaarsrit, deze informatie kun je terug vinden op de site van Stichting Westerkwartier Paardenkwartier.
Binnenkort ga ik op buitenrit met Jellie Busemann. Zij heeft mij uitgenodigd om te gaan rijden bij de Blauwe Stad. Ik ben erg benieuwd en heb er nu al zin in.
Groetjes Els Kramer-Fokkens
Portefeuillehouder KNHS regio Groningen en Regio Consulent Groningen.
Donderdagavond, donkere wolken pakken zich samen boven Kröddeburen oftewel Ten Post. Krödde is een naam voor onkruiden als het perzikkruid, herik en kleefkruid. Kröddeburenis het noordelijk gedeelte van de woonplaats Ten Post in de gemeente Groningen.
Mijn naam is Ito Werkman, geboren in 1950. Al heel jong kwam ik in aanraking met paarden bij mij oom Berend Bouwman in Ten Post, die paardenhandelaar was. Als klein ventje ging ik vaak met hem mee naar de markt in Groningen, Roden, Norg en uiteraard ook de Zuidlaardermarkt. Mijn opa zat bij de cavalerie, en mogelijk komt daar het paardenvirus bij ons in de familie vandaan. Al heel jong zat ik achter de paarden bij mijn oom, en vond het fascinerend om te doen. In de jaren 80 gingen we paardrijden en manegelessen volgen bij de Manege Biessum in Delfzijl. In die tijd kwam ook de mensport opzetten en begonnen we menlessen te volgen onder leiding van Dirk Mekkes. We kochten onze 1e pony Lukkies Wanda, een half arabier, en beleerden deze ook voor de wagen. Toen in 1988 de 1e marathon in Leek werd gehouden was ik samen met Harm Pieter Prins van de partij. Een geweldige ervaring en de aanzet tot een passie die tot op de dag van vandaag er nog steeds is, MENNEN. We fokten uit onze merrie een 2-span, Alexander en Andor en gingen daarmee de wedstrijd in. Inmiddels ben ik met mijn 6e span Sofie N. en Marjet (zie foto) in de wedstrijdsport en kunnen we terug zien op vele successen en vele titels. Maar ook heel veel plezier, gezellige momenten en weekenden samen met collega’s in de mensport. Dit alles samen met mijn gezin die al die jaren mij ook de mogelijkheid hebben gegeven mij hier in uit te leven. Daar ben ik heel blij en ook dankbaar voor, want zonder dat kun je geen mensport bedrijven. Begin jaren 90 heb ik mijn instructeursdiploma mennen fase 3 gehaald, toen nog onder leiding van Johan Hamminga en Lammert Haanstra. Meer dan 25 jaar heb ik les mogen geven op de menkampen van de KNHS, helaas is daar vrij plotseling een einde aan gekomen, toch hele mooi tijden gehad. Verder geef ik op dit moment op verzoek nog prive en verenigingslessen. Naast het les geven heb ik ook de jurycursussen mennen gevolgd, en mag alle klassen jureren, zowel dressuur als vaardigheid . In 1996 werd ik door het Fries Paardenstamboek gevraagd om menles en cursussen te geven en om testmenner te worden in de ABFP testen en het verrichtingsonderzoek van de hengsten. Dit doe ik tot op de dag van vandaag nog steeds met veel plezier en hoop de 25 jaar vol te maken. De training van mijn paarden doe ik heel afwisselend. Tweespan rijden is in de loop der jaren wel mijn ding geworden, en aangezien dressuur wel mijn stokpaardje is, train ik ze vooral individueel. In het span wil ik dan terug zien waar individuele aandacht aan is besteed in de training om ze zo tot een eenheid te smeden. In 2019 werden we Hippiade kampioen klasse ZZ tweespan. Als je dan vraagt: zijn er dan nog uitdagingen, dan zeg ik JA. We scoorden ongeveer 70 %, en daar is dan nog wel meer uit te halen denk ik. 70% kan ook 75 % worden toch? En trainen is toch in mijn visie steeds weer met beleid op onderdelen een beetje beter willen worden? Daar zijn dan de uitdagingen en het plezier als je die stapjes weer vooruit kunt maken. Verder worden de paarden onder het zadel gereden, en is er overleg voor de aandachtspunten in de training. Daarnaast afwisseling door een keer te longeren of een buitenrit in onze omgeving. We hebben best wel verschillende routes hier in het mooie Groningen, waarbij gezegd moet worden dat het wel veel over de weg is.
Maar dat heeft zo ook weer zijn charme en de paarden worden mooi verkeersmak. Op 4 juni heb ik samen met Els Kramer-Fokkens een leuke buitenrit gemaakt en iets van onze omgeving laten zien, waarvan hieronder een heel mooi verslag.
Vandaag ga ik mee op de menwagen van Ito Werkman. Zijn 2-span paarden hebben het tuig al op als ik bij de stallen aankom. De beide dames staan mooi rustig te wachten.
Ito neemt het eerste paard mee naar de menwagen en zodra ze ervoor staat mag ik met het tweede paard aantreden. Ito geeft mij instructies en hij zet de paarden vast voor de menwagen. Ik neem plaats naast Ito en we gaan vanaf zijn huis rechtsaf de openbare weg op. Na een paar honderd meter nemen we de 2de afslag op de rotonde van de N360 naar de andere dorpskern van Ten Post. De paarden zijn alert en stappen flink door. In het dorp staan er auto’s geparkeerd aan de kant van de weg. We krijgen een grote kraan als tegenligger. Dan komt er wel een gevaarte op je af.
Ito zet het 2-span stil en geeft de kraanmachinist ruimte om te passeren. We vervolgen onze weg (Eestumerweg) door het dorp. Op de splitsing gaan we de Rijksweg rechts vervolgen. De straten van Ten Post klinken prachtig onder de hoefijzers van het 2-span. Mensen gaan voor het raam staan en zwaaien. Op de rijksweg gaan we links de B.Kuipersweg op. Hier gaan we een brug over van het Dampsterdiep. Een leuk weetje over het Damsterdiep is dat er vroeger Trekschuiten doorheen voeren.
We verlaten de bebouwde kom. Een weg met bomen aan weerszijde begroet ons, tussen de bomen door het weidse uitzicht. De tijd van het jaar maakt alle kleuren groen in de natuur. Op de B.Kuipersweg houden we bij de splitsing links aan en gaan we de de Bloemhofweg op.
De beschutting van bomen is hier niet meer maar daardoor lijkt de weg wel wat breder. Op deze avond waar het waait en af en toe een buitje valt zijn er weinig mede weggebruikers. Wij genieten van de rust op de weg. Vanaf de Bloemhofweg kun je ver kijken, je ziet de omliggende dorpen met hun kerktorens en ook de vele molens in het gebied. De Bloemhofweg gaat over in de Medenweg als je links aanhoud bij de splitsing. Ito kan zijn teugels wat laten vieren want de paarden weten dit pad te vinden met weinig sturing. Ito is geboren en getogen in dit gebied en vertelt dan ook veel hierover
De Medenweg brengt ons naar het natuurgebied Hoeksmeer. Je mag niet in het natuurgebied maar van de weg kun je er wel van genieten. Natuurgebied Hoeksmeer is een reservaat voor weide-, water- en moerasvogels, bestaande uit graslanden, moeras, een oude kreekloop en een ondiepe plas waar onder meer de kievit, grutto en tureluur voorkomen, maar ook vogels als de krakeend en zomertaling.
Om het natuurgebied beter te zien gaan we bij de boerderij Hoeksmeer naar rechts. Na een paar honderd meter heb je mooi zicht op de plas. Hier keert Ito het span om onze weg verder te vervolgen.
De Hoeksmeersterweg leidt ons richting het dorp Garrelsweer. Op deze weg komen we nog een tankauto tegen die de melk productie komt ophalen bij een boer die zijn bedrijf aan deze weg heeft. We geven elkaar de ruimte om te passeren.
Wat zijn ze braaf en ze genieten zichtbaar van het buitenrijden. Voor we Garrelsweer inrijden doemt er aan de rechterkant een grote schuur op wat nog een restant is van de bakstenen fabriek Enzelens.
In dit gebied zie je meer restanten van oude bakstenen fabrieken. In Garrelsweer gaan we rechtsaf om een kijkje te nemen bij een mooi monumentaal pand naast de oude steenfabriek.
Ito is een deskundige menner want hij draait de aanspanning op een klein stukje 180 graden om. In Garrelsweer volgen we de Stadsweg. In Garrelsweer loopt het Damsterdiep door het dorp en aan de rand van het water zie je nog een paal staan waaruit blijkt dat er vroeger ook hier de trekschuiten de bocht diende te nemen. Mooie bruggen over het Damsterdiep waar de paarden zonder blikken of blozen overheen worden geleid.
De Stadsweg door Garrelsweer is redelijk lang maar neemt je mee door het mooie dorp. De kerk staat prominent in het dorp en een oude basisschool waar nu een B & B Landgoed Schoolland is gevestigd. Op de Stadsweg ter hoogte van Café Winneweer gaan we rechtsaf de Delleweg op. Na enkele meters heb je aan de linkerkant “de Oude Stadsweg”. Dit is een onverharde breed gemaaid pad en het was vroeger de weg naar Groningen.
Aan beide kanten van het pad een sloot maar het pad is breed genoeg om zelfs tegenliggers te passeren. Dit is wel een bonus die je meeneemt op dit buitenrit rondje. Ito spreekt de dames aan en voor we het weten gaat het in galop. Ito kent het pad blindelings want halverwege gaat hij over in draf omdat er wat diepe kuilen in het pad zitten. Aan dit pad stond vroeger ook een Borg. De toegangspalen staan er nog met daarop plakkaten met informatie.
We slaan het pad in waar vroeger de Borg heeft gestaan. Ito neemt de leidsels op en vervolgens gaan we weer in galop. Het pad loopt wel dood maar aan het eind is er ruimte om te keren. Wat een kracht hebben de paarden in galop maar geeft ook een machtig gevoel.
We gaan weer verder op de oude Stadsweg richting Ten Post. Aan het eind van het pad staan er koeien en dat geeft ook weer een mooi plaatje.
